Heimilisritið - 01.01.1949, Blaðsíða 5

Atti hann nú myndarlegt íbúð-
arhús þarna, mikið gróðurhús og
ræktað land og stundaði garð-
rækt og búskap.
Eg vissi, að þessi glaðlegi mað'-
ur, sem ég hafði bundið svo
fasta tryggð við á æskuárum
okkar, hafði breytzt mikið eftir
að Þrúður systir mín féll fyrir
hvíta dauðanum. Hann hafði
unnað henni mjög, helgað henni
alla sína framtíð'ardrauma. En
ég hafði ekki ætlað, að hann
mundi draga sig eins út úr lífinu
og raun varð á. Hann hafði
aldrei kvænzt, búið lengstum
hjá gamalli konu, sem hann
liafði verið hjá á unglingsárun-
um. En nú var gamla konan lát-
in. Ég hafði einnig frétt af bréf-
um, sem mér höfðu borizt, að
hann hefði alið upp stúlkubarn,
honum óskylt, sem nú var orð'in
fulltíða stúlka.
Þetta fallega sumarkvöld sat
ég í blómagarði Torfa Hjalta-
sonar, æskuvinar míns, sunnan
undir húsi hans í Laugardal.
Hann nefndi húsið Þrúðvang.
Við höfðum minnzt æsku okk-
ar, þegar lífið var einn sólskins-
dagur og við, tveir litlir drengir,
lékum okkur saman allan lið-
langan daginn, glaðir og á-
hyggjulausir, þar til draumar
næturinnar tóku við af ævintýr-
um dagsins. .dískan sjálf er eins
og fagurt ævintýri á ljósum vor-
degi. Við höfðurn einnig minnzt
Þrúðar, systur minnar, þessarar
fallegu, ungu, gáskafullu og táp-
miklu stúlku, sem hafði elskað
lífið svo heitt og gefið liafði
Torfa hönd sína og hjarta. Ég
minntist þeirra sem ungra elsk-
enda, er á morgni lífsins biðu í
fögnuði og eftirvæntingu eftir
einhverju fögru og dásamlegu,
sem þau vonuðu að framtíðin
bæri í skauti sér. Þau elskuðu
lífið af öllu hjarta. Hvað var líka
éðlilegra, þegar hjartað var heit-
ast, vonin Ijúfust og þráin sterk-
ust? En hamingjubikar þeirra
bar dreggjar sárrar sorgar. Ung
og blómleg var Þrúður systir
mín kvödd á fund dauðans, eins
og fallegt, viðkvæmt blóm, er
fölnar á hinni fyrstu frostnótt.
Nú vorum við báðir teknir að
reskjast. Við sátum í hlýju aft-
anskininu og minntumst þess
sem liðið var. Lífið hafði bakað
okkur báðum töluverð vonbrigði
— orðið á annan veg að mörgu
leyti, en við höfðum ætlað sem
unglingar.
Við höfðum setið þarna og
masað. En nú var eins og ein-
hver værð hefði færzt yfir okk-
ur. Við' höfðum setið lengi þög-
ulir. Það var líka eins og veð'ur-
blíða sumarkvöldsins fyllti um-
hverfið einhverjum einkennileg-
um töfrum og þögulli dulúð og
HEIMILISRITIÐ
3