Heimilisritið - 01.01.1949, Blaðsíða 42

grunaði, livað hann væri að
fara.
John taldi á fingrum sér. „Við
berum í fvrsta lagi sama nafn. I
öðru lagi leigjum við sömu íbúð-
ina. I þriðja lagi eigum við sama
bílinn. I fjórða lagi eigum við
sömu verzlunina“. Hann þagn-
aði og glotti. „Það er ósköp að
sjá þig! Augun eru þrútin, nefið'
rautt og hárið úfið! Svo er enn
eitt: Það var kalt í nótt, og við
eigum bara fjórar ábreiður. Það
er oflítið yfir tvö rúm. Við ætt-
um að gifta okkur“, sagði hann
að lokum spekingslegur á svip.
Lib setti frá sér bollann. Það
var eitthvað til í því, sem hann
sagði. „Já, það er víst rétt hjá
þér“, hvíslaði hún.
ÚR EINU í ANNAÐ.
— Lína notar skó nunier 42, en þegar
hún bvr á lióteli hefur hún alltaf nieð sér
eitt par númer 36 og stillir því fram
fyrir dyrnar á nóttunni.
Sá gjafmildi gefur sig ríkan. en sá
ágjarni gefur sig fátækan. (Rússneskur
málsháttur).
— Alltaf er ég jafn óheppinn. Einmitt
þegar ég var að biðja liennar, fór luin
i’íst að liugsa um eitthvað hlægilegt. þvi
lnin býrjaði að hlæja. .. .
Orðið „ég“ er á bak við allt, og þannig
á það að vera, en það má ekki fá leyfi
til að koma of oft í ljós. (H. Ford').
Kubiuð gióð!
Þólt nú sé ég ungur að árum
og allt lífið brosi mér við,
er hjarta mitt sífellt í sárum
og sál mín engan á frið.
Því stúlkan, sem áður ég unni
og oft f.vllir liuga minn,
hún mig ekki meta kunni
og mun ekki nokkurt sinn.
Já, mærin lnn „mikla" og fríða
var mér engin gæfudís,
og löngum ég kvaldist af kviða.
því köld var Lára sem ís,
og ástin þótt ákaft æ bryiuii
mér innstu við hjartarót.
liún aldrei á ævi sinni
gat orðið mín þráða snót.
Er Láru ég leit fyrsta siiuii,
varð líf mitt sem öldurót.
Og uldrei á ævileið minni,
ég áður sá fegurri snót.
Ég allur varð annar og betri,
ég elskaði hana, — og þú
kom að því, á einum vetri.
að ást mín til hennar dó.
A ævi mín alltaf að vera
sem einskisnýtt titilblaðf'
Eg verð míiiar byrðar að bera.
hvað bætir að fárast um það?
Eg aldrei get elskað neitt meira.
því unnað ég Láru hef!
Það allur má heimur lieyra.
að henni ég fyrirgef!
17. janúar 104!).
Sláni Slaghrandssov.
40
HEIMILISRITIÐ