Heimilisritið - 01.01.1949, Blaðsíða 54

skautaíþrótt og skíð'a, bifreiða-
akstur, ganga.
Eg lifi, þegar ég nærist eftir
sáran sult, eða þegar ég mynn-
ist við svalan fjallalæk að lok-
inni langri göngu.
Eg lifi, þegar ég sef. Heilnæm-
ur svefn eftir heils dags útivist
undir berum himni er dásamleg-
ur orkugjafi. Eg þykist lifa í
skýrum daumum.
Og þegar ég hlæ sjálfkrafa og
hjartanlega.
A hinn bóginn hef ég flokkað
tilverustigin mín, þegar ég er
aðeins til, á þennan veg:
Þegar ég vinn hvers konar
leiðindaverk, legg saman tölur,
þvæ diska, svara viðskiptabréf-
um, fæst við peninga, raka mig
eða klæðist, ferðast með strætis-
vagni eða geri innkaup.
Þegar ég er í hversdagslegu
■samkvæmi eða hlusta á leiðin-
legt fólk.
Þegar ég borða eða drekk eft-
ir að vera orðinn mettur, því að
þá sljóvgast skilningarvitin.
Hversdagslegir hlutir eða
ljótleiki, eins og maður rekst á
í fátækrahveríum, draga mig
óskaplega niður á við.
Þegar ég reiðist, er ég á und-
anhaldi frá lífinu, er aðeins til,
einnig þegar misklíð' eða mis-
skilningur verða á vegi mínum.
Þannig greini ég í stórum
dráttum milli „lífs“ og „tilveru“.
Þó verð ég að játa, að þetta
er ekki algilt, því að iðulega er
„lífið“ andlegt ástand og alger-
lega óháð efnislegu umhvei-fi
eða starfi. Það kemur til dæmis
fyrir, einkum á vorin, að ég lifi
í gamallegu, tilbreytingarlausu
umhverfi, og að ég nýt mín full-
komlega, á meðan ég er að klæð'a
mig eða þvo diska, og þegar ég
syng á meðan ég er að raka mig.
Þó verð ég að kalla jjetta und-
antekningar frá reglunni.
Eg sé á minnisblöðum mín-
um, áð af 1(S8 klukkustundum
einnar viku hef ég lifað aðeins
40, eða 25 af hundraði. Til þeirra
tel ég nokkrar stundir skapandi
vinnu, sunnudagsgönguferð, sár-
an sult, heilnæman svefn, örv-
andi lestur, tvo leikjjætti, hluta
af kvikmynd, átta stunda
skemmtilegar samræður í vina-
liópi. En ég er sannfærður um,
að ég gæti hæglega „lifað“ hehn-
ingi meira á sama tíma, ef ég
losnaði úr nauðsynjafjötrunum,
sem aðallega eru fjárhagslegir.
Sennilega eru tilveruflokkarn-
ir, sem líf mitt byggist á, sam-
eiginlegir flestum mannlegum
verum. Og svo má að orði kveða,
að hjálpræði hvers einstaklings
sé nátengt hjálpræði alls mann-
kvns — að líf hvers manns þró-
ist að sama skapi og líf allra
með'bræðra hans.
F.NDIR
52
HEIMILISRITIÐ