Heimilisritið - 01.01.1949, Side 36

sagði ungi maðurinn og tók upp
veskið sitt.
,;Ef þér haldið, að ég ætli að
fara' að búa í íbúðinni með yð-
ur, hljótið þér að vera genginn
af göflunum**, sagði þá unga
stúlkan.
Ungi maðurinn’ lyfti brúnum.
„Mér gekk nú gott eitt til — en
þá tek cg hana bara einn, ef þér
viljið það heldur!“
Stúlkan starði á hann og sá,
að honum myndi ekki verða
hnikað. „Einhversstaðar verð ég
að búa“, sagði hún í öngum sín-
um. „Á morgun verður mér skip-
að út úr herberginu, sem ég hef
í gistihúsinu“.
„Og ég hef þegar verið rekinn
úr mínu herbergi. Dótið mitt
var sett út á gang í morgun“
Sylvester tottaði vindilinn
sinn hugsi. Að lokum sagði unga
stúlkan: „Ég verð að fá íbúð. Er
lás fyrir svefnherbergisdyrun-
um?“
Pilturinn glotti: „Nei, en ég
skal sjá um það. Svolítil örvggis-
festi, svo að ég verði ekki of nær-
göngull“. Hann tók aftur upp
\eskið sitt: „Við borgum þá 85
dollara hvort?“ Sylvester kink-
aði kolli, en var þó hálfhikandi.
„Ég veit svei mér elcki“, sagði
hann að lokum. „Þið eruð að sjá
prúðar manneskjur bæði, en
maður verður að gæta þess,
hvað sé viðeigandi“.
IJnga stúlkan dró djúpt að
sér andann. „Nei, nú skal ég
segja yður nokkuð — úr því að
ég geng að þessu, þurfið þér ekki
að hafa neinar áhyggjur af því“.
„Nei, nauðsyn brýtur lög, ég
verð svei mér að slaka til við
samvizkuna líka“, sagði ungi
maðurinn.
Sylvester tottaði vindilinn
sinn. „Jæja“, sagði hann að lok-
um. Hann tók kvittanahefti úr
vasa sínum og fór að skrifa
kvittun. „Hvað heitið þér?“
spurði hanri.
„Elísabeth Hastings!“ flýtti
unga stúlkan sér að segja.
„John Hastings“, sagði piltur-
inn og deplaði augunum glað-
lega framan í hana. Hún horfði
kuldalega á hann. „En það er
satt“, sagði hann og tók vega-
bréfið sitt unp úr vasanum til að
sanna mál sitt.
„Jæja“, sagði Svlvester hinn
ánægðasti. Síðan fékk hann
þeim sinn lykilinn hvoru að í-
búðinni. ..Það fylgir bilskúr í-
búðinni“, bætti hann við um leið
og hann fór.
Nú urðu þau vandræðaleg og
þögðu um stund.
„Elísabeth . . .“ hóf pilturinn
loks máls.
„Við skulum ekki vera með
neina tilgerð“, svaraði hún. „Ég
er kölluð Lib, og það er skárst
að' þér kallið mig það lika“.
34
HEIMILISRITIÐ