Heimilisritið - 01.11.1949, Blaðsíða 21

Hún hefur nú sagt honum sitt
raunverulega Jiafn. Hún heitir
greifaynja Hanska, og er gift
pólskum jarðeiganda, sem er
miklu eldri heldur en hún. Sjálf
er hún þrítug, tilheyrir pólska
háaðlinum, hún er meira að
segja fjarskyld hinni pólsk-
fæddu drottningu Lúðvíks XV.
Lað er eitthvað fyrir Balzac!
Hann segir svo frá sjálfur, að
á ferðalaginu til Sviss, hafi hon-
um verið innanbrjósts eins og
þeim, sem lengi hefur fálmað sig
áfram í myrkrinu, en sé nú á
leiðinni í áttina til sólarupp-
komunnar.
I hjarta sínu ber hann enn
ógróin sár eftir samband sitt við'
hertogaynjuna af Costrie. Skuld-
ir hans eru alltaf jafn þvingandi.
Hann er utan við sig og þreytt-
ur og finnst hann vera sjúkur.
Hann hefur nýlega beðið ríkrar
stúlku, Mademoiselle Trumille,
og verið hryggbrotinn. Og nú —
nú eygir hann björgunina.
Greifaynja Hanska átti sam-
kvæmt fyrirfram gerðu sam-
komulagi að sitja á bekk við
vatnið, á fastákveðnum degi og
klukkutíma, með rauða rósa í
barminum og einn rómana hans
í hendinni. Þetta er um vorið, og
þarna kemur hinn frægi rithöf-
undur, en — getur þetta verið
hann? Hann er lítill, digur, ryk-
ugur, húðin er gul-leit, hið' dökka
hár hangir í sveittum flyksum
niður á herðar. En augun heilla,
brúnu augun leiftra sem eld-
fjallabjarmi. Þau dáleiða. Þau
þvinga sérhvern til uppgjafar.
Og hann — fyrir framan sig sér
hann granna, svarthærða og
föla konu í hvítum búningi, hið
smáa andlit er ekki beinlínis
reglulegt, en augun eru stór,
dimrn og dreymandi.
Þótt eiginmaðurinn hafi fylgst
með henni til Neuchatel, fá þau
þó, greifaynjan og Balzac, tæki-
færi til samfunda á hverjum
degi. Það kemur brátt í ljós, að
hún‘ er ekki síður andrík en
stéttarsystur hennar heim í
Frakklandi, en _ hún býr yfir
dýpri þekkingu, er öruggari og
raunhæfari. Fyrst og síðast er
hún aðdáandi snilli hans. Balzac
gefur sig nú fullkomlega á vald
hennar, og er þræll hennar upp
frá því.
Þegar þau skiljast, gefur hún
honum hring, sem hann ber sem
verndargrip til dauðadags, og
hann snýr aftur til Parísar og
vinnu sinnar, með' hugann full-
an af djarflegum draumum um
til hvers þetta ævintýri geti
leitt. Upp frá þessu kallar hann
hana Pólstjörnuna, í bréfum sín-
um, og skrifar sjáfan sig Hono-
reski, þegar hann undirritar
þau.
Nokkru síðar fær hann grun
HEIMILISRITIÐ
19