Heimilisritið - 01.11.1949, Síða 25

fyrstu ást, en ég þekki ekkert
jafn átakanlegt og þá síðustu“.
Því næst fær hann enn leyfi til
þess að heimsækja hana, og
hann fer á fætur og leggur land
undir fót. Og loksins, um vorið,
1850, fer hjónavígslan fram, í
lítilli kapellu uppi í sveit. Það
sem presturinn sagði, skildi
Balzac ekki, en hann grét af
gleði eins og barn.
Og barnaleg eru bréf þau, sem
hann nú sendir frá sér í allar átt-
ir, til vina sinna og kunningja,
og ekki gleymir hann að taka
það' fram, að eiginkona sín sé í
ætt við franska drottningu.
Svo hefst ferðalagið til París-
ar. Þau nema staðar í ýmsum
þýzkum borgum, þar sem liann
á ættingja. Oð lokum koma þau
til Parísar, þar sem húsið sem
hún hefur keypt og útbúið',
bíður þeirra. Móðir hans hefur
undirbúið veizlu, en eftir ráðum
Balzacs, hefur hún farið heim til
sín aftur — til þess að tengda-
dóttirin geti verið fyrri til að'
heimsækja hana. En þegar þau
ætla að fara inn í húsið, verða
þau þess vör, að það er læst.
Balzac hringir og bankar, en
enginn lýkur upp. Það safnast
saman fjöldi áhorfenda, og þeir
komast á þá skoðun, að hér séu
innbrotsþjófar á ferðinni. Balzac
verður að halda ræðu og útskýra
hver hann sé, til þess að verða
ekki tekinn fastur. Svo er sent
eftir smiði, sem spennir dyrnar
upp. Inni er allt búið undir
veizlu, þar eru ljós og blóm. En
þjónninn situr í fullum skrúða
og er orðinn geðbilaður.
Það hefur óhugnanleg áhrif,
eins og illur fyrirboði.
Þá er Balzac loksins kominn í
hjónabandið með konunni, sem
hann elskar út af lífinu. Talið
ekki lengur um skuldir, hann er
milljónamæringur. Nú ætlar
hann að hafa opinn samkvæm-
issal, halda ríkulegar veizlur og
gerast skáldafursti sinnar ást-
lcæru Parísar.
Hann gleymdi bara, að hann
var sjúkur.
Madame Hanska kom dag
nokkurn inn í vinnustofu hans
og sá að hann var í mesta ákafa
að skrifa bréf. Hún spyr hverj-
um hann sé að skrifa. Jú, það
er ekki til neins annars en her-
togans af Bordeaux, eins Bour-
bon-prinsanna. Balzac ætlar að
heilsa honum sem einum úr fjöl-
skyldunni. Það tekur hana tals-
verða fyrirhöfn að telja hann
ofan af þessu, og hann kastar
bréfinu í eldinn.
En heilsunni fer stöðugt hrak-
andi, og morgunn einn getur
hann ekki risið' úr rekkju. Samt
dreymir hann um að ná heil-
brigði sinni aftur og hefjast
handa um nýjar bækur. En hann
HEIMILISRITIÐ
23