Heimilisritið - 01.11.1949, Síða 39

Ég er hræddur
Smásaga
ejtir Hugo Sand
Ég losadi mig úr örmum kennar og spurði: „Hvenœr œtlarðu að segja manninum
þínum frá sambandi okkar?"
Er ég að missa vitið,
eða er ég þegar orðinn vitskert-
ur?
Á Margit sök á því?
Síðan daginn, sem ég hitti hana
íyrst, heí ég þjáðst af hugar-
angri.
ÉG HEF SKRIFAÐ, hringt
og nú að síðustu sent símskeyti,
en það er ennþá ekkert svar.
Hver getur orsökin verið? Lög-
fræðingur er vanaiega ekki
svona önnum kafinn.
Það sem ég ætla að spyrja
hann um, er mjög áríðandi. Það
er viðvíkjandi framtíð minni.
Loksins hringir síminn. —
„Halló. Já, það er hann. Nei.
Verið þér sælir“. Bara að allir
þessir sölumenn færu norð'ur og
niður.
Bjallan á útidyrunum hringir.
Ef til vill er það símsendillinn.
„Góðan daginn. Viljið þér gefa
mér krónu? Ég er taugaveiklað-
ur og má ekki vinna“.
Taugaveiklaður, ég er sjálfur
HEIMILISRITIÐ
37