Heimilisritið - 01.10.1953, Síða 24

,;Við verðum að fá að vita,
hver hún er“, sagði lagskona mín.
„Annað kvöld kemur ritstjórinn
hingað. Hann þekkir hana
máske. Hann hefur búið í þess-
ari götu, og blaðamenn vita flest
um menn og málefni“.
„Ilver er „bláklædda kon-
an“?“ spurðum við vin vorn
næsta kvöld, þegar við sátum í
garðinum.
„Eg bjóst við, að þið' mynd-
uð fljótlega taka eftir henni“,
sagði hann. „Hún er yndisleg.
Raunar ætti þessi gata að bera
nafn hennar“.
Hann sagði okkur, að hún
væri gift, og hvað hún héti. Við
vildum fá að vera meira, en gest-
ur okkar sagði aðeins:
„Hafið þið ekki hitt mann
hennar? Þá fyrst getum við rætt
um hana. Þá munuð þið háfa
margt fleira að spvrja mig um,
en það verður margt, sem ég get
ekki skýrt“.
„Segið okkur, hver hann er“,
sögðum við ákafar.
„Hann er starfsmaður við
blaðið mitt“, sagði ritstjórinn.
„Ljóðin í sunnudagsblaðinu und-
ir nafninu Nobis, eru eftir hann“.
„Ó“, hrópuðum við. „Þau eru
svo skáldleg og yndisleg — það
fyrsta, sem við lesum í blaðinu.
Auðvitað þó á eftir greinum yð-
ar“, sögðum við og hlógum.
Við glöddumst vegna blá-
klæddu konunnar.
„Hún getur vakið skáldlegar
kenndir hjá hverjum sem er“,
sögðum við. „Hún er sjálf eins
og fagurt ]jóð“.
En svo vöknuðu ýmsar spum-
ingar hjá okkur.
„Af hverju fara þau ekki út
sainan?“ spurðum við. „Hún er
alltaf ein. Það er mjög svo und-
arlegt“.
„Maður hennar er blindur“,
sagði ritstjórinn. „Blindur, næst-
um frá fæðingu. IMáske er það
þess vegna, að hann getur ort
svo fagurlega um vorn svnduga
lieim. Hann hefur varðveitt
blekkingarnar. Okkar hefur ver-
ið svipt burt“.
„En hvers vegna?“ hrópuðum
við, „hvers vegna hefur hún gifzt
blindum manni? Hún, sem er svo
fögur. Og svo dáð?“
„Tja, hvað veit ég um það?“
sagði ritstjórinn. „Þau eru víst
systkinabörn — hafa þekkzt frá
blautu barnsbeini. Ef til vill hef-
ur henni fundizt það skylda sín.
ICvenfólk getur verið skrýtið.
En hann er gáfaður maður,
gleymið ekki skáldskapargáfu
hans. Og slíkt hefur mikið að
segja fyrir sumar konur.
Og að því er ég bezt veit, eru
þau mjög hamingjusöm. Einnig
hún, sem hefur fært fórnina.
22
HEIMILISRITIÐ