Heimilisritið - 01.10.1953, Side 51

steinhissa á hinu breytta útliti
hans, en hún var fyrst og fremst
himinlifandi vfir að hafa endur-
heimt Henry sinn. Og þar sem
hann virtist ástfangnari en
nokkru sinni, gerði hún sér að
góðu skýringar hans á því,
hvers vegria hann hefði látið sér
vaxa alskegg frá því þan sáust
síðast.
Þegar mesta gleði endurfund-
anna var um garð gengin, stakk
hann upp á því að þau héldu
upp á daginn með því að fara
í smáferðalag. Mary samþykkti
það með glöðu geði, og þau fóru
með járnbraut til Northampton.
Þegar þangað kom, sá hann
svo um, að nokkrir menn, sem
liann kannaðist við, tækju eftir
honum, áður en þau fóru í
gönguför út í skóg utan við borg-
ina.
Þau gengu um skóginn, þang-
að til fór að bvrja að skyggja.
Þá voru þau á afskekktum stað
við árbakkann. Og þar lagði
Henry til, að þau hvíldu sig um
stund.
Þau voru ekki fyrr sezt en
Henry greip um háls vesalings.
konunnar og kyrkti hana.
Að því loknu stökk hann inn
í runna skammt frá, þar sem
liann hafði áður falið pokann,
lét konuh'kið í hann ásamt
nokkrum steinum og kastaði svo
pokanum í ána.
Svo flýtti hann sér aftur til
Northampton — stöðugt dulbú-
inn sem Henry Sanders. Þar fór
hann upp í herbergi sitt, lét nið-
ur í töskur sínar í flýti og fáti
og lét yfirleitt á því bera, að
hann væri taugaóstyrkur, þegar
hann sagði húsráðandanum, að
liann yrði fyrir hvern mun að
ná lestinni, sem færi til Birm-
ingham. Hann hafði lagt áætlun
sína svo vandlega, að hann kom
á járnbrautarstöðina rétt áður
en lestin lagði af stað. Þegar
hann svo kom til Brimingham,
lét hann skeggjaða morðingjann
Henry Sanders hverfa og fór sem
hinn vel rakaði Henry Jones
með næstu ]est til Liverpool. Þar
fór hann ofur rólega upp í her-
bergi sitt og lagðist til hvíldar
á nýju dýnuna sína.
Morguninn eftir fór hann á
fætur eins og venjulega, snæddi
morgunverð og fór svo út í borg-
ina og gekk á milli viðskipta-
vina sinna allan daginn. Klukk-
an sex hélt hann heimleiðis og
gekk inn í herbergi sitt.
Hann staðnæmdist á þrep-
skildinum og starði dolfallinn á
tvo þreklega menn, sem biðu
inni í herberginu. Annar þeirra
greip um handlegg hans og sagði:
„Henry Jones, ég tek yður fast-
an fyrir að hafa myrt Mary
OKTÓBER, 1953
49