Heimilisritið - 01.10.1953, Qupperneq 61

hugsað til þín líka.“ Hún hló
lágt. ,,£g sagði pabba það, og
hann sagði, að ég hlyti að hafa
verið flenna strax á barnsaldri !“
,,Sem betur fer,“ Hann brosti
til hennar. ,,£g vona að þú sért
flenna ennþá. Ertu það ekki,
Klara ?“
,,£g veit ekki hvað ég gæti
verið undir vissum kringumstæð-
um,“ sagði hún hálfhlæjandi.
Hann hló. ,,Þú skalt fá mörg
tækifæri til að sanna það, kæra
cnín, áður en þú ferð aftur úr
sveitinni. “
Osjálfrátt var hún ánægð yfir
því, að hann skyldi vera svona
hrifinn af henni, þótt hún full-
vissaði,sig um, að ekkert gæti
breytt ást hennar til Kára. Þegar
hann reyndi með lagi að leiða
samræðurnar að hugarfari henn-
ar í hans garð, komst hún í
vanda. Og er hún leiddi spurn-
ingu hans hjá sér, varð hann lít-
ið eitt sár og tortrygginn.
Hann sagði: ,,£g spurði, hvort
það væri nokkur annar. Þú segir
mér, ef svo er. Ertu trúlofuð ?“
Hún hikaÖi. ,,Nei, ég er ekki
trúlofuð, Pétur.“
,.Allt í lagi.“ Svo sagði hann
dálítiÖ hvassari í bragði: ,,En ég
heyri það á málrómi þínum, að
þú hefur verið að hugsa um ein-
hvern annan. Og ég ætla mér
ekki að láta það hræða mig. Nú
OKTÓBER, 1953
hef ég þig útaf fyrir mig í heilar
þrjár vikur, og ef ég get ekki
haft áhrif á þig á þeim tíma, er
ég karlkyninu til skammar."
Klara fór ekki aftur inn fyrr en
rétt áður en kominn var tími til
að skipta um föt fyrir kvöldverð.
Fjölskyldan sat fyrir framan ar-
ininn, og brytinn hafði veriÖ að
koma með sherryflösku og út-
skorin glös á bakka.
Pétur gekk á móti henni, þeg-
ar hún kom.
,,Við vorum orðin hálfhrædd
um. þig, Klara !“ sagði hann.
,,Við héldum að þú hefðir
villzt.“
Sir Oswald hló lágt.
,,Þú gerÖir vesalings drenginn
minn dauðskelkaðan. £g reyndi
að sannfæra hann um, að ungar
og fagrar dömur lentu ekki í
ræningjahöndum í ljóta skógin-
um á okkar tímum, en hann vildi
ekki trúa mér.“
Hún brosti, ,,Mér þykir þetta
leitt. En ég gekk miklu lengra en
ég ætlaÖi mér.“
,,Hvers vegna baðstu mig ekki
um að koma með þér?“ spurði
Pétur.
,,£g —“ hún hikaði — ,,ég
hélt að þú værir að læra.“
„Auðvitað var hann að því,
eða hefði átt að vera,“ sagði Sir
Oswald. ,,Þú ert skynsöm stúlka,
Klara, að skilja, að vinna manns-
59