Heimilisritið - 01.11.1955, Qupperneq 16

við að hann bætti við: „Ég gift-
ist að minnsta kosti ekki Sylv-
íu.“
En þá minntist hann þess, að
hann hafði aldre'i sagt föður sín-
um frá þessum kunningskap sín-
um.
„Þá býst ég við, að þú byrjir á
lögfræðinni eftir sumarleyfið,“
sagði Hurst ofursti.
Derek dró djúpt andann. Síðan
hristi hann höfuðið.
„Nei, pabbi, en mig langar til
að komast á leikskóla.11
„Þetta segir þú ekki 1 alvöru!“
fnæsti ofurstinn.
„Jú, pabbi mig langar til þess
að verða leikari.11
„En Derek, hefurðu í raun og
veru hugsað þetta mál . . . ?“
„Það hef ég, pabbi. Þú hefur
sjálfur sagt, að ég ætti að reyna
að komast á rétta hillu í lífinu.
Og það er ekki til neins fyrir
þig, að reyna að þröngva mér til
annars.“
Hurst ofursti andvarpaði.
„Ég hef aldrei hugsað mér að
þröngva þér til neins.“
„En hvers vegna ertu á móti
því, að ég gerist leikari?“
„Það er ekkert starf fyrir karl-
mann.“
„En það eru þó hundruð karl-
manna, sem gerast leikarar.“
„Er það? Hm, ja það getur
verið, en þetta er ekkert starf
fyrir þig. Þú ert ekki slík mann-
tegund. Guð minn góður, að
þvælast um með málað andlit og
láta hlæja að sér-------það er
ekki við þitt hæfi . . . ég held
ekki einu sinni að þú getir það.“
Já, einmitt, nú voru það hæfi-
leikar hans, sem voru dregnir í
efa. En það var nú að sumu leyti
framför, því nú snerist málið um
hann sjálfan.
„En það er einmitt til þess að
læra, að ég vil fara á leikskóla.
Þú fórst líka á liðsforingjaskóla
til þess að læra að verða liðsfor-
ingi.“
„Ég hafði aldrei hugsað mér
að verða annað en hermaður,"
svaraði ofurstinn kuldalega, en
Derek lét vera að notfæra sér
þetta vanhugsaða svar. Hann sá
að faðir hans var þreyttur, og
hann hafði 14 daga til þess að
sannfæra hann á.
MORGUNINN eftir athugaði
hann póstinn kvíðinn. Sem bet-
ur fór, var ekkert bréf frá Sylv-
íu. Kannske hafði henni loksins
skilizt, að honum væri alvara.
Annars var hún vön að pára
honum grátbiðjandi bréf, um
leið og hún kom heim.
Derek varð bjartsýnni.
En seinni hluta dagsins, þeg-
ar hann var að hjálpa föður sín-
um í garðinum, og skrapp
14
HEIMILISRITIÐ