Heimilisritið - 01.11.1955, Síða 61

Framlialdssaga eftir
RUTH FLEMING
Nýi ■
herragarðs-
eigandinn
Andartak stóð Bruce og horfði
á þau orðlaus og hnugginn, en svo
kom honum í hug, hversu hat-
ramlega hefði verið leikið með
hann, og þá greip hann heiftar-
leg reiði. Hann ýtti Maurice
þjösnalega til hliðar, þreif Lindu
upp úr stólnum og sagði:
„Segðu mér satt, Linda! Ertu
í alvöru hrifin af Maurice?“
Hún leit á þá á víxl, náföl af
hræðslu. Hvað í ósköpunum átti
hún að gera? Hún vissi að Mau-
rice myndi ekki svífast þess að
skjóta, ef hún segði sannleikann,
og að hún gat bjargað lífi unn-
usta síns með því eina móti að
ljúga að honum beinlínis.
„Hefurðu ákveðið að giftast
honum?“ spurði Bruce og hristi
hana.
„Já,“ svaraði hún með grát-
stafinn í kverkunum.
Það varð löng þögn, en svo
sagði Bruce lágt:
„Þá get ég það eitt, að óska
ykkur til hamingju. Og þér verð-
ið að afsaka það við mig, Carn-
forth, að ég skyldi hafa ruðzt
hingað inn. Mér þykir líka leitt
að ég skyldi hafa komið svona
framhleypnislega fram við þig
Linda. Góða nótt!“
Linda vissi, að ef hann færi
burtu núna, væri öll von úti, og
þar af leiðandi tók hún til ör-
þrifaráða með rólegu jafnvægi.
Hún gekk til Bruce og stóð stolt
og stillt andspænis honum.
„Vertu sæll,“ sagði hún, — „og
dæmdu mig ekki of hart. Við
Maurice munum gera okkar
bezta til þess að verða hamingju-
söm, ekki satt Maurice?“
Svo rétti hún Maurice báðar
hendur með gleðisnauðu brosi,
hann greip um þær, og þannig
stóðu þau andartak.
NÓVEMBER, 1955
59