Læknablaðið - 15.09.1994, Qupperneq 30

304
LÆKNABLAÐIÐ 1994; 80
Fig. 3. Distribution of abnormal sensation
in various finger combination. Subjective:
hypesthesia and/or paresthesias in 542
hands. Objective: decreased sensation for
pin prick, touch and/or hyperesthesia in
344 hands.
Finqer diatribution
150 300
No. of hands
fannst við skoðun annar kvilli, sem hugsanleg
orsök nærverkjarins, oftast í stoðkerfi. Kvört-
un um máttleysi og klaufsku kom fram í tilviki
um það bil 50% handa en máttleysi við skoðun
var sjaldgæft. Við nánari athugun á 177 hönd-
um sjúklinga, sem kvörtuðu um klaufsku og/
eða máttleysi án þess að máttleysi fyndist við
skoðun, kom í ljós að 67 hendur (38%) höfðu
eðlilega skynskoðun en 110 hendur (62%) voru
með óeðlilega skynskoðun. í 426 höndum, þar
sem hvorki var kvartað urn klaufsku né mátt-
leysi og vöðvamáttur var eðlilegur, var skyn-
skoðun hins vegar eðlileg í 180 (42%) og óeðli-
leg í 246 (58%) höndum. Sjúklingar mistúlka
stundum brenglað skyn sem klaufsku og/eða
máttleysi.
Engin orsök eða samverkandi sjúkdóms-
ástand fannst hjá 172 sjúklingum með miðtaug-
arþvingun í úlnliðsgöngum en hjá 211 (55%)
fannst slíkt (tafla III). Sjö einstaklingar höfðu
Raynaudsfyrirbæri, aðeins í einu tilfelli sam-
fara annarri orsök; rauðum úlfum.
Aukin fylling eða væg fyrirferð ofan við úln-
lið á framhandlegg að framan og einkenni sem
benda til truflunar á sjálfráða taugakerfinu sá-
ust í rannsókninni en voru ekki skráð nægilega
markvisst til þess að draga ályktun um tíðni
þeirra. Slík fyrirferð var hlaupbelgur í tveimur
höndum og taugaæxli í einni.
Einkenni, sem benda til truflana á sjálfráða
taugakerfinu, voru: Kvörtun um aukna svita-
myndun í lófa, húðþurrkur og tilhneiging til
sprungumyndunar á húð, hrörnun á húð með
tapi á eðlilegum lófa- og fingurlínum og vægur
handarbjúgur.
Séu einstaklingarnir, sem gátu um verulega
aukningu á handavinnu áður en einkennin hóf-
ust, ekki taldir með voru 23 sem sögðu frá
öðrum áverka sem hugsanlegri orsök taugar-
fergisins. Hjá 13 einstaklingum, sem gátu um
beinbrot, lágu fyrir upplýsingar um tímalengd
frá beinbroti, sem var frá sex mánuðum upp í
40 ár eða að meðaltali 10 ár. Af 211 sjúklingum
með annan kvilla voru 135 (64%) með ein-
hvern stoðvefssjúkdóm. Tuttugu og sjö þjáðust
af bandvefssjúkdómi vegna sjálfsónæmis, 83