Sagnir - 01.04.1990, Síða 18

Eggert Þór Bernharðsson
„6, VESALINGS
TÍSKUNNAR
ÞRÆLAR."
Um „Reykjavíkurstúlkuna" og hlutverk hennar.
„Ó, hvað mig tekur pað sárt að sjá"
sumar af stúlkunum ganga
þessum helv(ítis) hælum á
sem hreykja þeim beinlínis upp á tá
með afstöðu alla svo ranga,
vei ykkur, vei ykkur hælar!
Ó, vesalings tískunnar þrælar.1
Þessari vísu var kastað fram í
upphafi þriðja áratugar 20.
aldar. Vissulega eru skó-
hælar og mismunandi hæð þeirra
verðugt viðfangsefni en eigendur
hinna föngulegu fótleggja sem háu
hælarnir í vísunni báru uppi eru þó
mun áhugaverðari. Vísan heitir
„Háir hælar" en fjallar vitaskuld um
stúlkurnar sem létu glepjast af tísk-
unni, hlupu eftir duttlungum henn-
ar og báru þess aldrei bætur að áliti
sumra, hvorki andlega né líka-
mlega. Og þessar skartrófur, sem
flestar voru í Reykjavík, komu karl-
mönnunum stundum skringilega
fyrir sjónir:
Brosleg finnst mér sjón að sjá,
silkihrundir ganga
spannarháum hælum á,
með hvítmálaða vanga.
Hárið stýft við hnakkagróf
höfuðsvipnum stjórnar.
Til að standast tískupróf
telpan lokkum fórnar.2
16 SAGNIR