Hermes - 01.12.1988, Qupperneq 15

13
i
/ þessu húsi sem enn stendur við Skólavörðustíg 35 var haldið samvinnunámskeið undir stjórn Cuðbrandar Magnússonar 1918. jónas vann að
undirbúningi námskeiðsins en kenndi ekki sjálfur. Ljósm.: Mbl. Bjarni.
arsérmenntun. Fyrra atriðið vœri það
sem greindi samvinnuskólann frá al-
gengum verslunarskóla. Pað, framar
öllu öðru, gcefi honum lífsgildi
Jónas gerði ráð fyrir að byrjað yrði
með námskeiði sem stæði í einn vetur, en
úr því væri „tæplega hægt að komast af
með minna en tveggja til þriggja vetra
dvöl, sex til sjö mánuði á ári. Vegna
heildsölunnar yrði skólinn að vera í
Reykjavík“. Frá byrjun ætti að fá ein-
ungis þroskaða og reglusama menn í
skólann. Að því mætti stuðla með erfiðu
inntökuprófi og ströngum aga:
„I samvinnuskóla œtti ekkert rúm
að vera fyrir áhugalausa slœpingja,
þótt gáfaðir vœru, hvað þá fyrir
óreglumenn . . . heimavist vœri æski-
leg . . . óhjákvœmilegt að hafa gott
bókasafn til frjálsra afnota fyrir nem-
endur. Heppilegast vœri að hafa ekki
nema 10-12 menn íbekk“.
Um samvinnumenntun skólans segir
Jónas að þar verði að leggja áherslu á
„sögu samvinnuhreyfingarinnar hér og
erlendis. Ennfremur auðfræði og félags-
fræði“. Gera verði ráð fyrir að nemendur
hafi áður numið allmikið bæði í sögu Is-
lands og almennri sögu því „einmitt á
þessum sviðum yrði þungamiðja kennsl-
unnar. Þessar kennslugreinar eru best
fallnar til að vekja áhuga og skapa skiln-
ing hugsandi manna fyrir ágæti samvinn-
unnar. Saga stefnunnar birtist í dómi
reynslunnar. Þar eru fordæmi, bæði til
eftirbreytni og viðvörunar".
Um kennsluhætti í nýja skólanum
fjallar Jónas einnig. Þar leggur hann
áherslu á að kennslustundir verði tiltölu-
lega fáar, kennarar flytji yfirlitsfyrir-
lestra og láti nemendur hafa sér til stuðn-
ings stuttar handbækur með nákvæmum
heimildaskrám. Síðan verði námssvein-
unum gert að safna efni úr mörgum
heimildum viðkomandi aðalatriðum
kennslunnar og skrifa um það ritgerðir.
Kennarinn lesi yfir hverja ritgerð með
þeim einum, sem hana hefur samið:
„Slík kennsla hefur allstaðar reynst
vel. Hún venur nemendur á að vinna
sjálfstœtt og að athuga hlutina með
eigin augum. Starf kennarans er að
vísa á veginn, benda á heimildirnar,
og kenna viðvaningunum skipulega
vinnu. Þeim mönnum, sem lœrt hafa
slíkt vinnulag, verður auðveldara að
brjóta vandamálin til mergjar heldur
en þeim, sem vandir eru á að eta hugs-
unarlaust eftir það sem þeim er sagt.
Til að geta starfað þannigþurfa náms-
sveinarnir að geta lesið auðveldlega
eitt útlent mál eða tvö, og hafa numið
það á skömmum tíma“.
Um hina hlið námsins, kennslu í
stærðfræði, bókhaldi, verslunarlöggjöf
og þess háttar, segir Jónas að litlu þurfi
að breyta frá hefðbundnum leiðum. Þó
þurfi að leggja mun meiri áherslu á vöru-
þekkingu en gert sé hjá kaupmönnum.
Jónas ráðinn
Um haustið þetta sama ár, 1917, var Jón-
as fenginn til þess að koma á laggirnar
námskeiði í Reykjavík fyrir samvinnu-
menn.
Jónas segir að svonefnd Tímaklíka