Morgunblaðið - Sunnudagur - 02.02.2014, Síða 9

2.2. 2014 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 9
Sigrún Aðalsteinsdóttir er fráVaðbrekku í Hrafnkelsdalen hefur í áratugi búið á
Akureyri. Hún tók upp á því fyrir
nærri 30 árum að safna kveikj-
urum og á nú í fórum sínum eina
þrjú þúsund slíka. Hún segir ótrú-
legasta fólk hafa fært sér gripi í
safnið í gegnum tíðina.
Sigrún leggur heilt herbergi
undir safnið á heimili sínu, Jöt-
unfelli í Glerárhverfi.
„Þetta byrjaði þegar ég fór á
vinabæjamót í Lahti í Finnlandi
árið 1984. Þangað fór einn fulltrúi
frá ýmsum félögum á Akureyri og
ég var fulltrúi Þórsara,“ segir Sig-
rún en íþróttafélagið Þór var lengi
með aðstöðu í íþróttahúsi Gler-
árskóla þar sem Sigrún vann um
árabil.
„Þegar ég keypti fyrsta kveikj-
arann í Finnlandi hvarflaði alls
ekki að mér að úr yrði safn. Mig
langaði að eignast minjagripi frá
ýmsum stöðum sem ég kom á í
ferðalaginu en svo versnaði sýkin
eftir því sem frá leið; ég keypti
kveikjara hvar sem ég kom og var
einu sinni með svo marga að
ferðafélagarnir voru að hugsa um
að fara heim með annarri flugvél!
Þetta var fyrir árásina á tvíbur-
aturnana en ég hef ekki prófað að
fara með kveikjara í flugvél síð-
an.“
Sída segir að fólk hafi snemma
farið að gauka að henni kveikj-
urum. „Ég vann á þannig stað að
ég átti marga mjög góða kunn-
ingja og ótrúlegasta fólk hefur
munað eftir mér.“
Safnið er fjölbreytt og hún safn-
ar bara einum af hverju tagi. „Ég
stenst aldrei mátið þegar ég sé
einhvers staðar flottan kveikjara,
hef farið dálítið víða og oft með
hópi fólks og þá hafa aðrir líka
keypt handa mér. Það var líka
með ólíkindum hve kennarar í
Glerárskóla gáfu mér mikið í
safnið á sínum
tíma.
Ég hefði til
dæmis gaman af
að vita hve marga
Brynjar Kvaran gaf
mér; hann kenndi hér
um tíma á meðan hann
var í landsliðinu í hand-
bolta og ferðaðist því mikið til út-
landa.“
Ýmissa grasa kennir í safni
Sídu; þarna eru venjulegir kveikj-
arar en líka byssur, bílar, fatnaður
og alls kyns furðulegar útfærslur.
Einnota kveikjarar eru boraðir og
tæmdir en það reynist að vísu
ekki alltaf nauðsynlegt. „Byssurn-
ar lánaði ég einhvern tíma barna-
börnum þegar þau fóru út í bófa-
leik og þau voru fljót að klára
gasið …“
Sigrún segist varla vita hvort
hún er í raun haldin söfnunar-
áráttu. „En þegar aðstæður breyt-
ast snögglega hjá manni breytir
maður um leið um lífsstíl. Ég varð
ekkja 1976 og þá breyttist margt.
Ég fékk ný áhugamál og fór með-
al annars að safna hlutum sem eru
í baðstofunni sem ég kalla svo,
herbergi þar sem ég er með ýmsa
gamla hluti. Það er nauðsynlegt að
gera eitthvað sem maður hefur
gaman af, annars verður maður
bara helvítis aumingi og ég hef
engan tíma til að standa í því.“
Tenerife er á sínum stað, en hvorki Sovétríkin né Kaupfélag Þingeyinga lengur.Fjölmargra grasa kennir í kveikjarasafni Sigrúnar Aðalsteinsdóttur; þarna eru upptakarar, bílar, pennar og fleira.
Kveikjarar í líki for-
láta buxna eru í safni
Sigrúnar í Jötunfelli.
Í baðstofunni sem Sigrún kallar svo; handklæðið og pokann undir þvott saum-
aði móðir Sigrúnar þegar hún hóf búskap á Vaðbrekku í Hrafnkelsdal 1922.
Kennarar Glerárskóla gáfu Sídu stein
með kveikjara við starfsflok.
ÞRJÚ ÞÚSUND KVEIKJARA SAFN
Vildu helst fara með
annarri flugvél en ég!
SIGRÚN AÐALSTEINSDÓTTIR FRÁ VAÐBREKKU, ALLTAF KÖLLUÐ SÍDA, VANN LENGI Í
ÍÞRÓTTAHÚSI GLERÁRSKÓLA Á AKUREYRI. HÚN ER MÖRGUM EFTIRMINNILEG SEM HÚSIÐ
SÓTTU FYRIR GLAÐVÆRÐ, EN GAT LÍKA RIFIÐ HÆFILEGAN KJAFT EF Á ÞURFTI AÐ HALDA!
Skapti Hallgrímsson skapti@mbl.is
* Hef engantíma til aðstanda í því að
vera bara einhver
helvítis aumingi
Þessi kveikjari færir
notandanum skýr skila-
boð, eða hvað …
Sigrún Aðalsteinsdóttir: Ég stenst aldrei mátið þegar ég sé flottan kveikjara.
Morgunblaðið/Skapti Hallgrímsson
Tapashúsið | Ægisgarður 2, 101 Reykjavík | info@tapashusið.is
TAPASHÚSID BORDPANTANIR
Í SÍMA 512-8181
2 FYRIR 1
Á MÁNUDÖGUM OG RIÐJUDÖGUM
AF TÍVOLÍ MATSEÐLI
GLÆSILEGUR
NÝR MATSEÐILL
LIFANDI TÓNLIST UM H
ELGAR