Frúin - 01.01.1963, Blaðsíða 5
œir wiéir
Rætt við Hildi Jónsdóttur fyrrverandi Ijósmóður í Álftaveri
Frú Hildur Jónsdóttir sjötug. — Virðing og þakklæti fylgja
henni úr héraði.
Ártalið er milli 1925—1930. Kol-
dimm vetrarnótt. Úti er milli 15 og
20 stiga frostgaddur, rok og snjó-
koma öðru hverju. Stórviðri lemur
bæinn, svo að hvín í öllum burstum.
Tungl veður 1 skýjum. Stundum gef-
ur það nokkra glætu, en á milli er
svarta myrkur, eins og það getur
verst orðið í skammdeginu rétt eftir
áramótin. Álftaver og Meðalland í
Vestur-Skaftafellssýslu liggja í vetr-
ardróma, varla sést á dökkan díl.
Kúðafljót og Útfljót veltast milli
blárra skara. Þótt frostið hafi verið
mikið undanfarið leggur Kúðafljót
þó ekki öðruvísi en svo, að alls stað-
ar myndast álar vegna straumþung-
ans og þeir eru djúpir og geigvæn-
legir.
Húsmóðirin sefur laust, gegnum
veðurgnýinn hefur henni borizt ann-
að hljóð til eyrna. Hún átti raunar
hálft í hvoru von á að heyra þetta
hljóð í nótt og þess vegna er hún
fljót að snarast fram úr rúminu.
Þetta er símahringing. Símahringing-
in getur á þessum tíma sólarhrings-
ins aðeins boðað eitt. Það er verið
að biðja um ljósmóður. Húsmóðirin
hefur fá orð í símann. En nú er ljós-
um brugðið upp um bæinn á svip-
stundu. f Þykkvabæjarklaustri eru
allir vaknaðir. Húsmóðirin hefur
verið kvödd til fæðandi konu, að
þessu sinni í Meðallandi. Hún er
þegar albúin til ferðar. Meðan hún
hefur búið sig hefur bóndi hennar
og fullorðnir piltar á bænum einnig
búizt til fylgdar með henni. Stríðal-
inn gæðingur og traustur vatnahest-
ur leiddur af stalli. Nú stendur hann
söðlaður á hlaðinu og bíður þess að
húsmóðirin setjist á bak honum.
Hinn fámenni hópur er lagður af
stað í áttina að Kúðafljóti. Ljósker
hafa verið tekin með vegna svart-
nættisins. Þegar komið er að fljót-
inu dregur aðeins frá tungli og það
nægir til þess að lýsa ferðafólkinu
út á hið geigvænlega vatnsfall
Stöngum er stungið í álana, en þær
botna hvergi. Það er kveikt á lukt
og í sama bili er brugðið upp Ijósi
hinu megin fljótsins. Mennirnir,
sem komnir eru til móts við ljósmóð-
urina, hafa skilið merkið og eftir
ljósunum mætast hóparnir sitthvoru
megin fljótsins. Bátur er dreginn út
á ísinn og á honum er fólkið ferjað
yfir álana. Aftur er dregið yfir ís og
áfram er haldið á ís og í vatni unz
yfir er komið. En nú þarf að ganga
yfir Bæjarhólminn og Útfljótið er
eftir. Þar er enginn bátur. Mennirn-
ir vilja bera ljósmóðurina yfir ál-
ana, sem eru væðir. En hún vill það
ekki. Hún veður sjálf. Hún veður
sér í mitt læri, yfir tvo ála. Enn er
komið áfram og nú á hesti, sem kom-
inn er á staðinn. Enn er myrkt af
nótt, er komið er til bæjarins, þar
sem sárþjáð konan hefur ekki enn
fætt barn sitt. Hún hefur reynt að
liggja hreyfingarlaus þessa löngu
nótt, til þess að flýta ekki fyrir fæð-
ingunni. Allir lofa Guð, þegar ljós-
móðirin birtist í bæjardyrunum.
Klukkustund síðar fæðist barnið.
Enn hefur barn bætzt við ljósubarna-
hóp Hildar Jónsdóttur í Þykkvabæj-
arklaustri.
Hér að framan var reynt að bregða
FRÚIN
5