Frúin - 01.01.1963, Blaðsíða 17

ljómandi fallegt. Þuríður Pálsdóttir
hefur sungið það í útvarpið.
Orkt í strætisvagni.
— Hvenær gefst tóm til að yrkja?
— Það gengur nú á ýmsu með
það. Vísurnar verða til á ólíklegustu
stundum. Það er furðu drjúgt sem
ég yrki í Álfheimabílnum. Það er
svo dauðans leiðinlegt að fara í
strætisvagni a. m. k. tvisvar á dag,
svo að það er betra að dunda sér
við eitthvað á meðan. Annars eru
margir vinir mínir hagmæltir og
þegar þeir hittast fljúga stökurnar.
Stundum er svo prjónað aftan við
það, sem byrjaði þannig, en sjaldan
er tími til að setjast beinlínis niður
og skrifa og í seinni tíð hef ég reynt
minna af því að semja smásögur, en
ég á nokkrar eldri. Sumar þeirra
hafa birzt, aðrar aldrei.
Vísa að lokum.
— Það er annars bezt að þú fáir
vísu, sem varð til á heimleiðinni í
strætisvagninum í kvöld. — En
þegar til á að taka, man Valborg
ekki vísuna. Svona er það oft, ég
ætlaði að skrifa vísuna upp þegar
ég kæmi heim, en gleymdi því, en
það er kannski ekki svo mikils
misst. En ég týni líka mörgu af því,
sem ég skrifa á laus blöð. Það er
nóg af þessu samt. En fáðu bara
vísuna frá því í fyrradag, ég held
að hún sé brúkleg.
Þegar lundin letur mig
lífsins pund að draga,
þá á fund ég fer við þig
fyrri stunda saga.
Ég hef lengi sagt, að ef Guð vilji
láta mig hætta að yrkja þá gefi hann
mér bíl í happdrætti. Auðvitað
eignast ég aldrei bíl á annan hátt.
M. Th.
UúAmœfar
Baka alls konar tertur á
veizluborðið með stuttum
fyrirvara.
Upplýsingar í síma 23018
frá kl. 6—8 e. h.
ÁGÚSTA SIGURÐARD.
ij „Ökuhæfni kvenna ekki minni en karlmanna/'
5 segir bílaviðgerðarmaður í Velskóflunni h.f. !;
AÐ Höfðatúni 2 er til húsa Vél-
skóflan h.f., sem er bílaviðgerð-
arverkstæði. Þangað leita konur
gjarnan með bíla sína, ef þeir þarfn-
ast viðgerðar og það var í slíku til-
felli að ég kom þangað með vinkonu
minni, sem er bíleigandi. Við hitt-
um að máli einn af verkstæðismönn-
unum, Sigurð Árnason, viðmótsgóð-
an mann, sem kvaðst því alvanur
að konur leituðu til sín varðandi bíla
sína. Eftir að ákveðið hafði verið
hvað skyldi gert við umræddan bíl,
rabbaði ég nokkra stund við Sigurð.
— Leita konur hingað mikið með
bilaða bíla?
— Þær koma nú heldur sjaldan,
því miður. En þeim er yfirleitt tekið
mjög vel, já, með opnum örmum. Það
gefa sig venjulega fleiri fram við slík
tilfelli, af verkstæðismönnum, en til
voru kvaddir.
— Hvers vegna takið þið betur á
móti kvenfólki en karlmönnum sem
koma með bilaða bíla?
— Ja, það er nú svona einhvern
veginn, þær eru oft svo ósköp litlar
fyrir sér þegar um skemmdir á bíln-
um þeirra er að ræða. Þær treysta
okkur venjulega fullkomlega og það
verkar þannig á okkur að við vilj-
um vera traustsins verðir. En ekki
veit ég hvort það er vegna þess álits,
sem verkstæðið nýtur eða það stafi
af riddaramennsku þeirra sem hér
vinna, en svona er það nú.
— Vita konur yfirleitt minna um
bíla en karlmenn?
— Sumar þykjast nú veita meira
um bílana en þær raunverulega gera,
en aðrar eru fullkomlega heima í
þeim fræðum.
— Sem sagt, ykkur er meira í mun,
að gera kvenfólkinu til geðs?
— Vissulega, og oft tökum við
þeirra bíla í eftirvinnu til þess að
hraða viðgerðinni sem mest. Og það
er ekki vegna peningasjónarmiðs,
heldur eingöngu vegna þess, að við
erum að vinna fyrir konu, sem venju-
lega er full trúnaðartrausts varðandi
viðgerðina.
— Hverjar eru það, sem helzt eru
bílaeigendur?
— Það er fjöldinn allur af konum,
sem á bíla, til dæmis hjúkrunar-
konur, mjög margar, þá kennslukon-
ur að ég tali nú ekki um konur, sem
giftar eru efnuðum mönnum í öllum
stéttum.
— í öllum stéttum segirðu, eru
það þá ekki helzt embættismanna-
frúr?
— Nei, nei. Mjög margar sjómanns-
konur eiga bíla. Mér finnst t. d. áber-
andi að flestar konur, sem giftar eru
síldarbátaskipstjórum og þjónum,
eiga bíla, eða hafa þá undir höndum.
Svo koma náttúrlega fleiri til okkar
en þær, sem eiga sjálfar bílana, t. d.
dætur bílaeigenda.
— En koma þá feðurnir ekki sjálf-
ir með bílana?
— Þeir eru ekki alltaf í bænum og
vita ef til vill ekki um, að neitt hafi
komið fyrir bílinn. En í fleiri tilfell-
um koma þá synirnir með þá til við-
gerðar.
— Hvers vegna heldurðu að kven-
fólk viti minna um bíla en karlmenn?
— Eingöngu vegna þess, að konur
hafa minni reynslu í þessum efn-
um. Þær taka vitanlega sín bílpróf
og læra undir það nákvæmlega það
sama og karlmenn, en eftir það hafa
þær venjulega minni tíma til akst-
urs og þar af leiðandi tekur það
lengri tíma að kynnast bílunum. Svo
er líka að athuga það, að frá því að
strákar eru kannske um átta ára,
gera þeir ekkert annað en gramsa í
bílum. Þegar strákar eru orðnir um
14 ára gamlir vita þeir eins mikið
um bíla og allt, sem þeim viðkemur,
og fullorðinn maður, sem átt hefur
bíl í 20 ár. En stúlkur fá ekki áhuga
á bíl svo snemma, þær fara ekkert
að hugsa um þá fyrr en svona 15—
16 ára.
— En finnst þér ökuhæfni kvenna
vera eins mikil og karlmanna?
— Já, þær aka bíl ekki síður en
karlmenn, þær, sem á annað borð
aka bíl á hverjum degi, og ég myndi
segja, að margar konur væru jafn-
vel öruggari við keyrslu en karl-
menn.
— Jæja, það er gott að heyra. Og
nú veit ég hvert ég á að snúa mér,
ef ég eignast bíl og þarf að koma
honum í viðgerð.
— Já, gjörðu svo vel, komdu bara
til okkar og vertu velkomin.
FRÚIN
17