Frúin - 01.01.1963, Blaðsíða 9

Ártöl á ævi
1844 — Fædd í París.
1856 — Fermd til kaþólsku
kirkjunnar.
1857 — Byrjar í leikskóla.
1862 — Kemur fram í fyrsta
sinn í Comédie Francaise.
1880 — Heimsækir Ameríku og
og vekur fögnuð í Kam-
elíufrúnni (Camille).
Helztu hlutverk hennar voru
-
Söru Bernliardt
1882 — Giftist Jules Paul
Damala.
1915 — Fótur tekinn af henni,
en hún heldur samt
áfram að leika.
1916 — Leikur fyrir hermenn á
vígvöllunum.
1923 — Andast, meðan hún vinn-
ur að fyrstu kvikmynd-
inni.
m. a.:
Hamlet; Þeódóra; Tosca; Phedre; Camille; Don Sol í Hernandi
eftir Victor Hugo.
að af ástinni eins og systir hennar,
kom akandi til húss í grenndinni við
heimili Söru í ,,viðskipta“-erindum.
Telpan var að leika sér í göturæs-
inu, þegar vagninn kom akandi, og
konan sté úr honum, bar Sara kennsl
á hana, af því að hún hafði nokkr-
um sinnum séð hana. Þegar hún sá
glæsilega búna konuna, hrópaði hún
hvellri röddu: „Rósína frænka! Rós-
ína frænka!" Hún hljóp til móður-
systur sinnar með tvö stór tár eins
og blikandi demanta í augum.
Rósínu varð illa við, er hún heyrði
og sá telpuna. En telpan þagnaði
ekki: „Taktu mig með þér, Rósína
frænka. Þeir kæfa mig, þessir vegg-
ir — alltaf þessir veggir. Taktu mig
með þér, Rósína frænka! Mig lang-
ar til að sjá himinninn aftur og blóm-
in... .“
Múgur og margmenni hafði safn-
azt saman, þegar Sara hrópaði þetta
og sneri sér að frænku sinni, og Rós-
ína fór með telpuna inn til fóstru
hennar til að komast hjá frekari at-
hygli í sambandi við þetta. Hún
spurði fóstruna um telpuna og bað
hana um skýringu á þessu. Og alltaf
stóð telpan, skalf og titraði af ekka
og hrópaði án afláts: „Taktu mig
með þér — taktu mig með þér! Ég
dey hérna!“
Þetta var örvæntingarfull, hrelld,
lítil sál, sem barðist fyrir lífi sínu.
En hvað gat Rósína móðursystir
hennar gert í þessu mál? Það var
vitanlega óhugsandi, að hún tæki
telpuna með sér, tæki þessa sóða-
legu, litlu telpu úr fátækrahverfinu
til íbúðar sinnar og elskhuga, sem
þangað komu. Hún reyndi þess vegna
að skjóta málinu á frest og sagði:
„Ég skal koma aftur á morgun og
þá fer ég með þig heim!“
En Sara vissi, að Rósína frænka
hennar mundi ekki koma aftur næsta
dag. Hún gekk hægt fram að glugg-
anum og leit út, horfði á móðursyst-
ur sína, sem var að stíga upp í vagn
sinn og þerraði tár af augum sér
með knipplingavasaklút. Og um leið
og vagninn rann af stað, varpaði
Sara sér út um gluggann og niður á
gangstéttina fyrir neðan. Hún kom
niður aðeins fáein fet frá vagninum.
Brotinn, lítill líkaminn var flutt-
ur heim til móðurinnar.
III.
Eftir fallið lá Sara rúmföst heima
hjá móður sinni um tveggja ára
skeið. Hún gat varla stigið í fæturna.
En smám saman óx henni fiskur um
Sara og sonur hennar, árið 1872. Sara Bernhardt £ Lorenzaccio.
FRÚIN
9