Stígandi - 01.01.1944, Blaðsíða 31

STÍGANDI
HÁSKÓLANÁM í ENGLANDI
29
En kaffihús eru góð í Leeds, t. d. Field’s Café, þar sem fæst
betra kaffi en nokkurs staðar hér á landi, en dýrt var það, 6 pence
bollinn á venjulegum tímum. Þangað vöndu íslendingar komur
sínar og kölluðu staðinn Blómsturvelli.
Á vorin söfnuðu stúdentar fé til sjúkrahússins, sem stóð í sam-
bandi við læknadeild háskólans. Var dagurinn kallaður „Rag
Day“, og mátti lieita, að bærinn væri þá í hers höndum, því að
stúdentarnir settu allt á annan endann. Klæddust Jreir Jrá annar-
legum búningum, sem sjóræningjar eða aðrir ránsmenn, stöðv-
uðu bifreiðar, fóru upp í sporvagna og heimtuðu hvarvetna lausn-
argjald af vegfarendum. Var ekki heiglum hent að verða á vegi
þeirra, enda slapp enginn án þess að veita þeim nokkra úrlausn.
Voru þeir illa séðir af lögreglunni vegna truflana Jreirra, er þeir
ollu á umferð allri, en veitingamenn veittu Jreim ókeypis bjór til
hressingar og uppörvunar. Vel varð stúdentum ágengt í fjársöfn-
uninni og enga ónáðuðu Jreir tvisvar, því að merki voru afhent
þeim, sem borgað höfðu. Blað gáfu Jreir út, er Tyke hét, og sjón-
leik sýndu þeir við mikla aðsókn. Tókst Jreim með þessu að afla
sjúkrahúsinu talsverðra tekna. Býst ég við, að Leedsbúar kærðu
sig ekki um að rnissa af þessum degi, því að alltaf var mikil til-
breyting í búningum stúdentanna, og ærsl Jreirra voru græsku-
laus nreð öllu.
Nú hygg ég, að ég hafi skýrt frá því helzta, er menn kynnu að
vilja heyra um háskólavist í Leeds. Dálítið hefi ég minnzt á kostn-
aðarhliðina, en ef til vill ekki nægilega. Peningar eru fljótir að
fara í Englandi, og iivergi mun vera óþægilegra að vera illa
fjáður. Námsstyrkur sá, er íslenzka ríkið veitti þá, 1200 krónur,
var tæpur Jrriðji hluti kostnaðar við námsdvöl í Englandi, og ekki
rauk Alþingi upp til handa og fóta Jrá til að hækka hann. Kenn-
aralaun eru ekki heldur það há, að auðvelt sé að borga miklar
námsskuldir af þeim. En með núverandi styrk er vel gerlegt að
stunda nám í Englandi, og væri vel, ef menn gerðu Jrað.
Gaman þætti mér seinna að minnast á viðkynningu Jrá, er ég
hafði af Englendingum, sem var eins góð og frekast verður á
kosið, og J^ó sérstaklega á prófessor Gordon í Leeds, sem nú er
látinn. Get ég sagt um hann, að hans minnist ég ávallt, er ég
heyri góðs manns getið.