Stígandi - 01.01.1944, Blaðsíða 34

STÍGANDI
KRISTÍN SIGFÚSDÓTTIR:
FEÐGININ í MIKLAGARÐI
Síra Hallgrímur Einarsson Thorlacius var þjónandi prestur í
Miklagarði í Eyjafirði 60 ár (1786—1846). Hefir hann því ávallt
verið kenndur við þann stað. Margir munu kannast við hann af
sögum þeim, sem um hann hafa verið sagðar og skráðar. Flestar
þessar sögur munu vera sannar — sumar líklega dálítið ýktar —
því að þannig gengu þær manna á milli nokkru fvrir síðustu alda-
mót, sagðar af því fólki, sent mundi vel eftir síra Hallgrími og
hafði verið í sóknum hans. Öllu þessu fólki var fremur hlýtt til
hans, og það hélt því fram, að nokkuð liefði verið í hann spunnið
á margan hátt, þótt hann væri stundum undarlegur í framkomu.
Hann var barnslega einlægur og opinskár, Jregar hann talaði um
sína eigin galla, en aldrei strangur í dómum um aðra. Og aldrei
kom hann fram með hörku og ofstæki við söfnuð sinn eins og
sumum klerkum hætti við á þeim tínnun.
Það var almenn trú, að síra Hallgrímur væri dulskyggn og sæi
óorðna atburði. Fannst mönnum sem honum kæmi fátt á óvart.
Höfðu margir tekið eftir því, að orð, sem hann lét falla eins og
ósjálfrátt, reyndust oft sönn spásögn. En væri hann spurður,
hvernig hann hefði fengið þessa vitneskju, eyddi hann því jafnan
og gaf engin ákveðin svör. Víst er um það, að nokkrir afkomendur
síra Hallgríms hafa verið gæddir ýmsum dulrænum hæfileikum.
Skal hér sögð ein forspá síra Hallgríms.
Það var nokkru eftir aldamótin 1800. Þá þjónaði hann Hólum
í Eyjafirði ásamt Miklagarði. í Hólum bjó þá Gunnar Jónsson,
sem sumir kölluðu Hólaskáld. Hann hafði legið veikur mikinn
hluta vetrar svp þungt haldinn, að honum var varla hugað líf.
Unt vorið fór hann að hressast, og einn sólskinsdag skreiddist
hann á fætur og lét styðja sig út í hlaðbrekkuna. Þar lagðist hann
niður í grasið og naut vorblíðunnar.
Þetta var messudagur í Hólum, og fólkið var að koma til kirkj-
unnar.
Þá bjó í Leyningi bóndi sá, er Bjarni hét, rúmlega miðaldra