Stígandi - 01.01.1944, Síða 40

38
FEÐGININ I MIKLAGARÐI
STÍGANDI
sinni liði. Þegar hún hafði reynt að fullvissa hann um, að sér liði
vel, hvarflaði liann burt og kom svo aftur innan stundar.
ÖU sveitin harmaði Elínu. Mörgum áratugum síðar minntust
þær hennar með virðingu og þakklæti, konurnar, sem hún hafði
rétt fórnfúsa hjálparhönd.
Enginn mun þó hafa saknað hennar meira en faðir hennar.
Hann lifði nokkur ár eftir dauða Elínar og liélt í prestsembættið
af sljóum vana. Kraftarnir voru á þrotum. Starfsdagurinn orðinn
langur. Tuttugu ára lauk hann nárni við Hólaskóla, þrjú ár var
hann í biskupsþjónustu þar, og þrjú ár aðstoðarprestur föður síns.
Tuttugu og sex ára kom hann að Miklagarði. Flesta, sem þá voru
fulltíða í sóknum hans, hafði hann vígt til moldar. Þrír ættliðir
voru skírnarbörn hans, enda ávarpaði hann söfnuð sinn oft,
„börnin mín“. Þótt hann hefði aðstoðarprest, eins og áður er sagt,
reyndi hann í lengstu lög að messa heima í Miklagarði. Hann
skrifaði sjaldan eða aldrei ræður á síðustu árum, og í vanmætti
ellinnar gleymdi hann oft því, sem hann ætlaði að segja, og fleiri
mistök urðu á embættisverkum hans. Sumir héldu því á lofti, sér
og öðrum til gamans. Sarnt sem áður mun engum þeirra hafa
komið til hugar að láta hann á sér skilja, að liann væri orðinn
óhæfur þjónn kirkjunnar.
Hann var alltaf gamli presturinn þeirra, sem lagt hafði bless-
andi hönd á höfuð þeirra allra. Ef til vill hafði hann skilið þá
betur en þeir hann, þegar hann vantaði orð til tjáningar hugsun-
um sínum.
Síra Hallgrímur andaðist 1846, 86 ára gamall.