Stígandi - 01.01.1944, Síða 52

STÍGANDI
OSA JOHNSON:
HURÐ SKELLUR NÆRRI HÆLUM
Bragi Sigurjónsson þýddi
[Eftirfarandi þáttur er þýddur úr bókinni I married Adventure eftir Osu
Johnson, konu Martins Johnson’s, sem heimskunnur varð fyrir ferðalög sín
og myndatökur víða um heim. Osa Johnson var óaðskiljanlegur förunautur
hans og samstarfsmaður á þessum ferðalögum og segir frá æfi þeirra og
ferðalögum í fyrrnefndri bók á skemmtilegan hátt. Bók þessi mun öll
væntanleg á næstunni í íslenzkri þýðingu hjá bókaútgáfu Pálma H. Jóns-
sonar. — þýð.].
Næstu mánuðir voru þreytandi og ollu okkur vonbrigðum.
Við sigldum eyja á milli á hvalveiðaskipum, seglskútum og kaup-
förum og sáum margt frumstæðra blökkumanna. Af sumum
þeirra gekk jafnvel sá orðrómur, að þeir væru mannætur. F.n jafn-
an hristi Martin höfuðið og hélt áfram leit sinni. Ég gat tæpast
skilið vandfýsni hans. Ég gat ekki hugsað mér ægilegri villimenn
en fyrir okkur hafði borið. Mér var óskil janlegt, að nokkurs stað-
ar í víðri veröld gæti fundizt fyrir ógurlegra og villimannlegra
fólk. Við höfðum ekki af gildum sjóði að taka, svo að ég vissi, að
þannig gátum við ekki lengi leitað. Hins vegar hélt Martin því
fram, að við mættum því aðeins nota filmur okkar, sem voru svo
litlar að birgðum, að hann væri viss um, að hann hefði bitt fyrir
villimenn, sem væru algerlega ósnortnii af siðmenningunni.
Hann benti á það, að allir þeir, sem við hefðum enn séð, væru
undir strangri stjórn brezkra yfirvalda, þeir væru tamdir. Hverju
sem ég tefldi fram, gat ég ekki hnikað þessari skoðun hans. Munn-
svipur hans, dráttmjúkur og fagur, gat orðið harðlegur, og augu
hans, sem venjulega voru áhyggjulaus í bliki og gáskafull, urðu
köld og hörð sem stál.
Sumurn, sem við höfðum tal af á skipum þeim, er við ferðuð-
umst með, var það torræð gáta, hví Martin hóaði ekki saman
nokkrum villimannlegustu frumbyggjunum á einhverri eynni,
gæfi þeim glysvarning og myndaði svo „leiksýninguna". Þeir
sögðu, að þetta hefði verið leikið. En Martin var þá eins og ætíð