Stígandi - 01.07.1944, Qupperneq 71

STÍGANDI
DROTTNING SUÐURSINS
229
eða hún væri á nokkurn hátt þýðingarmikil. Hún hleypti brún-
um. Hún geispaði. Síðan tók hún upp smástein og kastaði honum
yfir lækinn. Hann lenti milli handa bóndans. Hann leit reiðilega
upp.
,,Þér hafið fellt turn að jörðu,“ sagði hann. „Þetta var léttúð-
ugt. Þeir verða ár að reisa liann aftur. Þeim er það ár, sem okkur
er ein mínúta.“
„En hvað varstu að skoða?“ spurði hún hógvær.
„Komdu og sjáðu!“
„Lækurinn er á milli okkar. Það eru engar stiklur í honum.“
Hann lét ekki svo lítið að svara þessu, svo að drottningin yppti
öxlum, reis á fætur, leit í grunnan lækinn og steig gætilega út í
hressandi svalan strauminn. Hún stóð stundarkorn kyrr og naut
þess að láta vatnið leika um ökla sína, því næst óð hún varkár yfir,
hún sá, að fjárhirðirinn gaf henni auga.
„Hví starir þú svona?“ spurði Makeda drottning háðslega og
settist í grasið.
„Hér segja menn,“ svaraði bóndinn, „að abyssinskar konur
hafi geitarfætur.“
Hún sparn rennvotum ilskónum af fótum sér og teygði úr tán-
um.
„Þú getur sjálfur séð, hve satt það er.“
„Já, nú sé ég það. Þess vegna sagði ég þér líka að vaða yfir læk-
inn,“ og hann fór aftur að virða grassvörðinn fyrir sér.
Hún hallaði sér í áttina að honum og gægðist yfir öxl hans.
Bændurnir hennar í Eþíópíu anguðu af ullarfitu, súrmjólk og
viðarreyk. En þessi bóndi var í skikkju úr fíngerðu ullarefni og
sítt hár lians var mjúkt eins og hennar eigið hár.
„Sjáðu,“ sagði hann og virtist ekki veita athugun hennar eftir-
tekt, „þeir eru þegar farnir að reisa turn sinn að nýju.“
Og það var orð að sönnu. Maurarnir hlupu fram og aftur og
unnu af miklu meiri markvísi en hún hefði látið sér detta í hug
af þeim að vera.
„Hví veitir þú maurunum slíka athygli?“ spurði hún.
„Ég athuga aðferðir þeirra. Þeir eru vitrir," svaraði hann. „í
augum guðs er Salómon að musterisbyggingu sinni eins og maur-
arnir að starfi sínu í augum Salómons."
Hún leit skjótum augum á hann.
„Ert þú bóndi?“ spurði hún hvasst.