Stígandi - 01.07.1944, Qupperneq 77

STÍGANDI
DROTTNING SUÐURSINS
235
„Um ástina,“ sagði hann.
„Eg þekki ekki ástina,“ svaraði hún harðneskjulega. „Þegar ég
kem heim í ríki mitt, verð ég að velja mér eiginmann og ala
ríkinu drottningarefni. En haldið þér, að ég geti elskað þann
fávísa eiginmann, þegar ég hefi kynnzt þessu ríki, þessum dóm-
stóli og —“ hún gerði sér upp hlátur — „þessari dýrð. Skiljið þér
nú, að ég vil ekkert um ástina vita?“ Og þegar hönd lians luktist
mjúklega um úlnlið henni, bætti hún reiðilega við: „F.g mun
gæta mín sjálf fyrir sorg og þrá. Ég vil ekki verða kvalin ástar-
harmi!“
Hún strauk lausa lokka frá enni sér, eins og hitinn í herberginu
ætlaði að kæfa hana. Henni varð litið á bikarinn við liöfðalag
hvílubekkjarins.
„Ég er þyrst,“ sagði drottningin. „Gefið mér vatn að drekka.“
„Nei,“ sagði konungurinn. Hún starði á hann.
„Gefið mér vatn að drekka,“ endurtók hún óþolinmóðlega.
„Þér lofuðuð, að beiðast einskis framar af mér,“ sagði hann
reiðilega. „Haldið þér þannig orð yðar?“
„Brýt ég loforð mitt, þótt ég biðji um vatn að drekka?“ stamaði
hún. „Ég hélt, að þér ættuð við eitthvað verðmætt.“
Hann varnaði henni enn bikarsins.
„Þegar við sátum við lækinn," sagði liann, „spurðuð þér þjón
yðar: „Er nokkuð dýrmætara undir hvelfingu himinsins en vatn-
ið?“ Munið þér það?“
„Ég man eftir læknum og fjárhirðinum —“ Rödd liennar skalf.
„Munið þér eftir spurningu yðar?“
„Ég minnist hennar. Fyrirgefið — ég er að deyja úr þorsta.“
„Ef þér hefðuð spurt mig í stað Tamrins, Makeda, mundi ég
Iiafa getað svarað spurningu yðar. Það er til dýrmætara undir
hvelfingu himinsins en vatnið. Ástin er dýrmætari. Hún er hverj-
um manni nauðsynleg og hverri konu. Hér er vatnið. Nú leysið
þér mig af loforði mínu. Leyfið mér að biðjast þess, sem ég óska.“
„Biðjið,“ sagði drottning suðursins.
Og þannig stóð á því, að Makeda drottning hvarf heimleiðis
svo, að öllum spurningunr hennar hafði verið svarað og eirðar-
laust hjarta hennar hafði hlotið frið.
En hú nvar ekki fyrr farin en Salómon vissi, að hún hafði haft
á braut með sér hálfa vitsmuni hans og hjarta lians allt. Hann