Skessuhorn - 18.12.2013, Blaðsíða 55

55MIÐVIKUDAGUR 18. DESEMBER 2013
H
V
ÍT
A
H
Ú
S
IÐ
/S
ÍA
–
1
3
-3
0
2
0
Er rafhlaðan
í lagi í þínum
reykskynjara?
AF ÞVÍ AÐ LÍFIÐ ER ÓMETANLEGT
ÞESS VEGNA ERTU HJÁ SJÓVÁ
Jólaljósin lýsa nú upp heimili landsmanna. Njótum
aðventunnar en látum kertaljós aldrei loga eftirlitslaust.
Sem viðskiptavinur Sjóvár getur þú
sótt nýja rafhlöðu í reykskynjarann
þinn í næsta útibú.
Sjóvá BorgarnesiSjóvá Akranesi
Guðmundsson, vinur þeirra hjóna.
Hann gaf sér tíma til að fylgjast með
okkur ljúka skákinni og þá var Þura
komin með glóðvolgar pönnukökur
og sultu og rjóma á borðið. Kvöld-
kaffið var nefnilega alltaf klukkan
tíu og ekkert múður með það.“
Lifandi tákn um langlífi
Jón Trausti segir að Hebbi hafi
verið í heilsuátaki á þessum tíma.
„Þegar ég var búinn að setja væn-
an sultutaum og haug af rjóma á
pönnukökuna, ásamt mínum hefð-
bundna sykurskammti í kaffiboll-
ann, þrjár skeiðar, gat hann ekki
setið á sér lengur að fordæma þess-
ar neysluvenjur. „Fólk sem leyfir sér
að borða svona óhollustu verður nú
ekki gamalt,“ sagði hann og beindi
orðum sínum til mín. Í þann mund
var nafni minn búinn að setja sama
skammt og ég á pönnukökuna og
toppaði það með að strá vænu syk-
urlagi yfir. Þá benti ég Hebba á að
nafni minn væri lifandi sönnun þess
að langlífi fylgdi slíkri neyslu, enda
langt síðan ég kom mér upp þeirri
hollustukenningu að allt sem þyk-
ir gott er hollt. Það var hent gam-
an að þessu og ég held að Hebbi
hafi skemmt sér manna best, enda
keyptum við áreiðanlega nokkr-
ar bækur af honum í þessari sölu-
ferð hans. Það var oft teflt í heima-
húsum í þá daga. Langar mig í því
sambandi að nefna að mikið var
teflt þegar föðurbróðir konu minn-
ar, Haukur Sveinsson og kona hans
Hulda Guðjónsdóttir voru hjá okk-
ur í sínum árlegum heimsóknum.
Hann var og er forfallinn skákmað-
ur. Þá var yfirleitt skroppið til nafna
míns og Þuru og teknar nokkrar
skákir eða að þau komu til okkar.
Ekki má gleyma félagsmálatröllinu
honum Gísla Gunnlaugssyni sem
var allt í öllu sem viðkom skák hér
í Dölum.“
Alltaf unnið hjá öðrum
Jón Trausti segist aldrei hafa not-
að meistararéttindin sín í rafvirkj-
uninni í sjálfstæðan rekstur, hann
hafi alltaf unnið hjá öðrum. „Ég hef
alltaf litið á það sem kost að vera
að mestu laus við kvabb utan vinnu-
tímans, þótt vissulega hafi oft ver-
ið haft samband við mig og ég beð-
inn að taka að mér tiltekin verkefni.
Ég held ég geti alveg sagt án þess
að það flokkist undir grobb að þeir
sem ég haf unnið fyrir hafi verið
ánægðir með mín verk. Ég vann hjá
Einari meistara mínum til ársins
1985. Þá var farið að draga úr verk-
efnum hjá fyrirtækjum og einstak-
lingum, en ástæðan fyrir því að ég
flutti mig til Rarik á þeim tíma var
að mér bauðst þar starf. Ég kunni
líka mjög vel við mig hjá Rarik, en
þar vann ég undir stjórn Jónasar
Guðmundssonar sem líka nam sína
iðn hjá Stefáni Einari Stefánssyni.
Við rafvirkjarnir hér í Búðardal
höfum reyndar langflestir numið
hjá sama meistaranum. Líka Hilm-
ar Óskarsson sem ég hef unnið hjá í
einstökum verkum síðasta árið eftir
að ég hætti hjá Rarik. Svo sem um
daginn meðan hann var að sinna
verkefnum í Kenía.“
Börnin dreifst um
heiminn
Þau Jón Trausti og kona hans Guð-
rún Konný Pálmadóttir frá Fossi í
Staðarsveit eiga saman þrjár dætur.
Elst er Rannveig Margrét sem býr í
Danmörku og á tvö börn. Hrönn í
miðið, býr í Noregi og á þrjú börn
og Kolbrún sú yngsta sem býr í
Grindavík á tvö börn. Jón Trausti
á tvo syni frá fyrra hjónabandi, sá
eldri er Gísli sem er sjö barna faðir
og býr í Danmörku og Trausti sem
býr í Líma í Perú og á þrjú börn.
Guðrún Konný átti fyrir dótt-
urina Lindu Björk Sæmundsdóttur
sem býr í Reykjavík og á fjóra syni.
„Börnin okkar og barnabörnin
eru 21 og dreifð um heiminn. Nú
höfum við gömlu hjúin sannfrétt
að það styttist í langafa- og lang-
ömmuhlutverkin. Var einhver að
tala um kanínubú,“ spyr Jón Trausti
spaugsamur að endingu.
þá
Teflt af ástríðu, Jón Trausti og Haukur Sveinsson.
Hafrafell í Reykhólasveit.
Jól í Lækjarhvammi 9. Myndirnar eru allar úr ljósmyndasafni Jóns Trausta.