Skessuhorn - 18.12.2013, Blaðsíða 103

103MIÐVIKUDAGUR 18. DESEMBER 2013
gengum í hjónaband 1991 og ári
seinna útskrifaðist ég úr Háskól-
anum. Við tókum þá ákvörðun að
flytja til Texas í Bandaríkjunum.
Þar hóf ég doktorsnám við Univer-
sity of North Texas. Leiðbeinandi
minn í því hafði stundað áhuga-
verðar rannsóknir og því varð þessi
skóli fyrir valinu.“
Fátækt og basl í Texas
Erling segir að upphaf dvalarinnar
í Texas hafi verið mjög erfitt. Það
reyndi mjög á að standa í flutn-
ingum um svo langan veg, frá Ís-
landi til Texas. Það bætti síðan ekki
úr skák þegar Lánasjóður íslenskra
námsmanna breytti óvænt úthlut-
unarreglum sínum 1992 rétt eftir
litla fjölskyldan var byrjuð að koma
sér fyrir.
„Við fengum ekki þá peninga sem
við höfðum reiknað með og lifðum
í algerri fátækt. Ég var lasinn á sama
tíma og átti erfitt með nám. Ekki
bætti svo úr skák að við vorum vita-
skuld í órafjarlægð frá fjölskyldu og
vinum. Fyrsta önnin fór því nokk-
uð illa. Sem betur fer þá kynntumst
við þó góðu fólki í gegnum kirkju
sem við heimsóttum af og til. Þetta
gerði gæfumuninn. Þau gáfu okkur
mat og húsgögn, auk þess sem þau
hvöttu okkur og hughreystu. Nám-
ið tók svo við sér á annarri önn-
inni. Hins vegar varð ég fyrir von-
brigðum með val mitt á skóla og
leiðbeinandinn stóðst ekki vænt-
ingar. Á endanum varð ég þung-
lyndur af þessu öllu saman og hætti
námi fyrr en til stóð. Þetta var erfið
reynsla en hún kenndi mér margt.
Ekki síst það að hafa meiri skilning
og samkennd með fólki sem glím-
ir við andlega vanlíðan. Í þunglyndi
mínu fékk ég endurnýjaðan áhuga
á búddisma og ég byrjaði að stunda
hugleiðslu á nýjan leik. Hugleiðsl-
an reyndist mér mjög vel. Ég hugsa
reyndar til þess með ánægju í dag
að á undanförnum árum hafa marg-
ar hugmyndir og iðkanir úr búdd-
isma verið innleiddar í sálrænar
meðferðir með góðum árangri. Það
passar mjög vel við mína persónu-
legu reynslu.“
Dýrmæt reynsla
við sálgæslu
Þunglyndið var Erling fjötur um
fót. Með því öðlaðist hann þó einn-
ig dýrmæta reynslu.
„Mitt eigið þunglyndi kenndi
mér margt. Það varð til að mynda
til þess að ég fór í nám í sálfræði-
meðferð (Counseling Education).
Ég útskrifaðist svo frá þessum sama
háskóla með meistaragráðu í henni
árið 2005. Þar með fékk ég rétt-
indi og starfsleyfi til að taka á móti
fólki í viðtalsmeðferðir, hvort held-
ur er einstaklinga, pör eða hópa.
Ég vann svo um skeið eftir útskrift-
ina við andlega heilsugæslu á veg-
um sýslustjórnarinnar í Fort Worth
þar sem við bjuggum. Síðan vann
ég hjá sýslufangelsinu þar. Hlut-
verk mitt að meta andlegt ástand
nýrra fanga, til dæmis sjálfsvígs-
hættu og hvort þeir þyrftu á því
að halda að hitta geðlækni. Ég var
líka ráðgjafi fyrir lögregluna þeg-
ar þeir þurftu að eiga samskipti við
fólk með alvarleg geðræn vanda-
mál. Þetta var fyrirbyggjandi vinna
sem miðaði að því að grípa inn og
koma í veg fyrir að hlutir færu úr
böndunum. Síðan var ég með fjöl-
skyldumeðferðir í tilfellum þar sem
unglingar sýndu alvarlega atferlis-
bresti sem gat komið fram í lyfja-
misnotkun, skrópi úr skóla, ofbeld-
ishneigð og þess háttar. Svo vann
ég líka með stofnun sem hjálpaði
börnum undir þriggja ára aldri. Þar
vann ég í teymi með talmeinafræð-
ingum, sjúkraþjálfurum, og öð rum
sérhæfðum aðilum. Vinna með svo
litlum börnum kallaði að sjálfsögðu
alltaf á þátttöku foreldra eða for-
ráðamanna. Sum börnin glímdu
við meðfædd vandamál, skynjun-
arörðugleika, sýndu byrjunarein-
kenni einhverfu eða sváfu óreglu-
lega. Börn með seinkun í talþroska
eiga stundum mjög erfitt og geta
orðið mjög óeirðasöm þegar aðrir
skilja ekki hvað þau vilja. Stundum
þróast þetta yfir í að þau nota frekju
og læti til að fá sínu framgengt. Í
þeim fjölskyldum vann ég svo að
því að breyta samskiptum foreldra
og barns svo þau yrðu jákvæðari,
t.d. með því að hvetja börnin til að
nota táknmál eða með því að kenna
þeim að benda á myndir af því sem
þau vilja. Ég vann líka með börn-
um sem höfðu orðið fyrir einhvers-
konar misnotkun eða vanrækslu,
og voru í sumum tilfellum hjá fóst-
urforeldrum. Þessi börn eiga oft í
erfiðleikum með að treysta öðrum
og því reynir mikið á þolinmæði
aðstandenda. Stór hluti þessarar
vinnu var því að hjálpa foreldrum
að vinna í gegnum foreldrastreitu
og að dýpka skilning þeirra á hegð-
un barnsins svo þau gætu náð betri
árangri sem foreldrar.
Þáttaskil í lífinu
Það var í nógu að snúast. Þórhild-
ur eiginkona Erlings var menntuð
ljósmóðir á Íslandi þegar þau fluttu
út. Hún hóf svo störf sem hjúkrun-
arfræðingur í Texas tveimur árum
eftir að þau komu þangað. Síðar
starfaði hún sem ljósmóðir þar og
vinnur enn við það. Erling og Þór-
hildur höfðu eignast eina dóttur og
einn son. Sjálfur átti Erling svo son
heima á Íslandi sem fæddist 1986.
Árið 2010 var komið að tímamót-
um í lífi Erlings og fjölskyldu hans.
„Þetta ár skildum við Þórhildur.
Tveimur árum síðar seldi ég húsið
mitt og fór á það heimshorna flakk
sem ég er á í dag. Það átti sinn að-
draganda. Skilnaðurinn var að sjálf-
sögðu ekki skemmtilegur. Ég varð
einhvern veginn að fóta mig á ný.
Fyrst eftir hann setti ég á stofn
einkarekstur en komst svo að því
að ég gæti ekki hugsað mér að eiga
lengur heima í Fort Worth-borg
þar sem við höfðum búið saman í
14 ár. Ég hafði oft hugsað með mér
þegar börnin okkar voru yngri að
það gæti verið gaman að flytja eitt-
hvert annað. Þessi hugsun að skipta
um umhverfi varð stöðugt áleitn-
ari.“
Erling segir að hann hafi ver-
ið undir miklu álagi vorið 2012.
Líf hans varð að breytast en til að
svo mætti verða stóð hann frammi
fyrir erfiðum ákvörðunum. „Eini
raunverulegi stuðningurinn sem
ég fann var í hugleiðslunni. Einn
daginn fann ég svo skýrt að þetta
myndi allt bjargast og verða gott
jafnvel þó ég tæki nýja stefnu í líf-
inu. Það gekk svo eftir alveg eins
og í sögu. Ég lýsti eftir vinnu á fés-
bókinni. Þar óskaði ég eftir því að
geta ferðast um heiminn og unnið
sem ráðgjafi í sálfræðimeðferðum.
Ég fékk strax svar þar sem ég var
hvattur til að sækja um starf sem var
laust. Ég gerði það. Eftir tvo mán-
uði var ég kominn til Ítalíu. Ég setti
húsið mitt í Texas á sölu og fékk til-
boð í það eftir aðeins eina viku. Það
var ótrúlegt því fasteignamarkað-
urinn í Texas var í mikilli deyfð á
þessum tíma.“
Nýtt starf og ferðalög
heimshorna á milli
Hvaða starf var þetta sem Erling
fékk? „Það er hjá fyrirtæki sem
sendir sálfræðiráðgjafa til banda-
rískra herstöðva. Við störfum sam-
kvæmt áætlun verkefnis sem hófst
2004 þegar styrjaldirnar í Írak og
Afganistan stóðu hvað hæst. Það
sem við gerum er hugsað sem við-
bót við þá þjónustu sem áður var
í boði fyrir hermenn og fjölskyld-
ur þeirra. Þjónustan er nú víðtæk-
ari en áður og nær meðal annars
inn í þá skóla sem eru reknir fyr-
ir ungmenni á herstöðvunum. Mín
reynsla af störfum með börn og
unglinga hentar mjög vel í þessu.“
Erling segir að starfið sé mjög
fjölbreytt, spennandi og áhugavert.
Hann fær að sjá heiminn alveg
eins og hann óskaði sér. „Fyrsta
verkefnið var að fara í sex vikur
til Ítalíu. Þá gafst mér kostur á að
ferðast mikið svo sem til Slóveníu,
Austurríkis, Króatíu og um norð-
urhluta Ítalíu t.d. til Feneyja. Þeg-
ar störfum mínum lauk í Ítalíu var
ég sendur til Iwakuni í Japan. Þar
heimsótti ég Hiroshima-borg. Það
var mjög eftirminnilegt og áhrifa-
ríkt að sjá þar afleiðingar atóm-
sprengjunnar sem var varpað á
borgina árið 1945. Núna er ég svo
staddur í Misawa í Norður-Japan.
Nýlega ók ég til Hokkaido-eyjar
sem er næst stærsta eyjan í Japan-
eyjaklasanum og sú nyrsta af stóru
eyjunum. Þar skoðaði ég meðal
annars Hakodate-borg. Hún var
meðal fyrstu borga í Japan sem
opnuðu fyrir viðskipti við útlönd.
Síðan ók ég til Sapporo-borgar þar
sem vetrarólympíuleikarnir voru
haldnir árið 1972. Á þessu ári hef
ég líka ferðast til Tælands og Kína.
Í Tælandi stundaði ég tveggja
vikna hugleiðslu með góðum hópi
og kennara.“
Ætlar heim til Íslands
í sumar
Erling segir að hann verði við störf
í Japan fram í júní næsta sumar
þegar skólinn fari í sumarleyfi.
„Reyndar ætla ég nú um jólin til
Dallas í Texas þar sem tvö yngri
börnin mín búa. Þegar störfum
mínum lýkur hér fyrir bandaríska
flugherinn við Misawa-herstöð-
ina fer ég svo aftur til Bandaríkj-
anna til að hlaða batteríin. Ég hef
haft það fyrir reglu síðustu fjögur
ár að fara minnst einu sinni á ári á
þriggja vikna hugleiðslunámskeið í
fjöllum Virginíu. Þau eru leidd af
kennara sem heitir Tenzin Wan-
gyal Rinpoche. Hann hefur skrif-
að nokkrar bækur og ferðast mik-
ið um heiminn. Ég hef fylgt hon-
um síðan 2005. Hann kennir hug-
leiðslu og aðrar iðkanir samkvæmt
svokallaðri Bön búddista-hefð. Það
er sú hefð sem var í Tíbet áður en
það sem í dag kallast hefðbundinn
búddismi barst þangað frá Indlandi
á áttundu öld. Það er mjög góð
hvíld fólgin í því að fara þarna upp
í fjöllin og stunda öndunaræfing-
ar, jóga og hugleiðslu. Þegar þessu
lýkur hjá mér í sumar þá ætla ég
svo heim til Íslands í nokkrar vik-
ur. Ég á fjölmörg skyldmenni, ekki
síst á Vesturlandi og Norðurlandi.
Það stendur til að halda ættarmót.
Ég hlakka mjög til þess,“ segir Er-
ling Antonsson. mþh
Erling Antonsson í keilu með vinum sínum í Iwakuni í Japan á síðasta ári.
Ragnheiður Kl. Björnsdóttir á Bakka.
Hún lést árið 1996, 92 ára gömul.
Erling við það sem sennilega var fyrsti útimarkaður á Vesturlandi, grænmetis- og
ávaxtamarkaðurinn á Akratorgi sem hann rak sumrin 1984 og 1985.
Erling ásamt fyrrum eiginkonu sinni og börnum þeirra. Næst er Sólrún Erlings-
dóttir, þá Þórhildur Ágústsdóttir, Ágúst Þór Erlingsson og Erling Antonsson.
Myndin er tekin í ferð til Washington DC 2009.
Geshe Chapur er einn kennara Erlings í búddisma. Hér eru þeir í Houston-borg í
Texas.