Skessuhorn - 18.12.2013, Blaðsíða 89

89MIÐVIKUDAGUR 18. DESEMBER 2013
Gleðileg
jól
gamur.is 5775757 gamur@gamur.is
Starfsfólk Íslenska Gámafélagsins óskar viðskiptavinum sínum
og landsmönnum öllum gleðilegra jóla og velfarnaðar á nýju ári.
Við þökkum samstarfið á liðnu ári og hvetjum Íslendinga áfram
til stórra afreka í endurvinnslumálum.
Hugsum áður en við hendum.
Starfsfólk Íslenska Gámafélagsins.

Um leið og við sendum okkar bestu óskir um
gleðilega jólahátíð og farsæld á komandi ári,
viljum við þakka kærlega fyrir stuðning og
aðstoð á árinu sem er að líða.
Með kveðju
Gunnar Bragi Sveinsson,
Ásmundur Einar Daðason,
Elsa Lára Arnardóttir og
Jóhanna María Sigmundsdóttir
SK
ES
SU
H
O
R
N
2
01
3
sit á mjaltakollunum hjákonumeg-
in og tuttla hana, með hægri fót-
inn beinan undir kúnni verður mér
á að sofna. Ég vakna við það að kýr-
in leggst niður og brýtur á mér fót-
inn.“
Útkall á
aðfangadagskvöld
Blaðamaður spyr Gunnar Örn
hvort hann sé oft ónáðaður utan
hefðbundins vinnutíma. „Af því að
komið er á aðventuna er kannski
hægt að segja frá símtali sem ég
fékk eitt sinn á aðfangadagskvöldi
um það leyti sem við fjölskyldan
vorum að borða rjúpuna. „Gunn-
ar geturðu komið og hjálpað mér?
Hjá mér er kvíga sem getur ekki
borið,“ sagði maðurinn. Ég svaraði
því til að ég væri ekki dýralæknir-
inn hans lengur (starfaði þá á Suð-
urlandi, innsk. Ske.), hafi ekki ver-
ið það síðustu tvö til þrjú ár. „Af
hverju hringir þú ekki í þinn dýra-
lækni?“ sagði ég. „Æi ég get ekki
verið að trufla blessuðu dúfuna
svona á aðfangadagskvöld,“ sagði
vinurinn. Auðvitað fór gamli hér-
aðsdýralæknirinn og hjálpaði kvíg-
unni að bera.“
Hnignun
landbúnaðarins
Gunnar Örn líkir því ekki saman
hversu miklu skemmtilegra sé að
starfa sem dýralæknir en í eftirlits-
hlutverkinu eins og hann var sem
héraðsdýralækir á Stór-Reykjavík-
ursvæðinu, svo ekki sé talað um
hve gaman sé að hitta góða vini úr
bændastétt. Honum finnist hins
vegar miður hve landbúnaðinum
hafi hnignað í Borgarfirði frá því
hann kom þar til starfa, sérstak-
lega hve búum hefur fækkað. Rek-
ur hann til þess ýmsar skýringar.
Kerfisbreytingarnar hafi hvorki
komið bændum né afurðarstöðv-
um á svæðinu til góða. Borgfirskir
bændur hafi margir hverjir byggt
sína afkomu að einhverjum hluta af
arðshlut í sölu laxveiðileyfa. Einn-
ig hafi ferðaþjónustan vaxið mikið
seinustu áratugina, sem bitni á bú-
skapnum. Stóriðjan á suðursvæð-
inu hafi minnkað hvatann til land-
búnaðar og þannig mætti áfram
telja. „Það var að mínu mati líka
þannig í Borgarfirðinum að um
það leyti sem þessar kerfisbreyt-
ingar verða í landbúnaðnum voru
margar gripabyggingar í Borgar-
firði komnar til ára sinna og end-
urnýjun þeirra í breyttu umhverfi
reyndist erfið.“
Þurfa að huga vel
að sínu
Það var farið að líða undir lok okk-
ar spjalls og komið að endapunkti
þótt greinilega hafði mátt spjalla
lengi ennþá. Borgfirðingur eða
ekki Borgfirðingur? „Ég tel mig
vera Borgfirðing að minnsta kosti
að því leyti að ég er tilbúinn að
berjast mikið fyrir því sem borg-
firskt er. Mér finnst oft á tíðum að
Borgfirðingar séu ekki nógu dug-
legir í því að halda utan um sitt
fólk. Oft finnst mér að í þeirra aug-
um sé allt betra sem kemur annars
staðar frá. Þannig er það því mið-
ur, en hér býr alveg öndvegis og
hæfileikaríkt fólk.“ Það var kom-
ið að kveðjustund á Hvanneyri,
en í þá drjúgu stund sem blaða-
maður stoppaði hringdi síminn
margoft, ólíkt því þegar Gunnar
Örn kom til starfa í Borgarfjörð-
inn fyrir 35 árum. Það er greini-
lega nóg að gera hjá dýralækninum
sem honum líkar vel. Hann segist
hafa ánægju af starfinu og líkar líf-
ið í Borgarfirði.
þá
Blakkur frá Reykjum gifsaður.
Söngbræður á góðri stundu. Snorri á Fossum að syngja einsöng, Gunnar kórformaður næst á mynd og Viðar kórstjóri við
píanóið.