Læknablaðið - 15.05.2002, Qupperneq 60

UMRÆÐA & FRÉTTIR / SJÚKRAFLUG Á LANDSBYGGÐINNI
Læknavakt fyrir sjúkraflug frá Akureyrí
Helga
Magnúsdóttir
Myndirnar voru leknar á
námskeiði sem haldið var
fyrir verðandi fluglœkna á
Akureyri í vetur. Pað er
Ijóst að grunnt er á
fagmennskunni!
Höfundur er svæfinga- og
gjörgæslulæknir og læknis-
fræðilegur forsvarsmaður
sjúkraflugsins á Akureyri.
Frá miðjum mars hefur verið starfrækt læknavakl
fyrir sjúkraflug á vegum Fjórðungssjúkrahúsins á
Akureyri. Við þær aðstæður þegar nauðsynlegt er að
læknir fylgi sjúklingi, auk sjúkraflutningamanns, er
hægt að fá samband við vakthafandi lækni með að-
stoð neyðarlínu eða með því að hringja beint í
slökkvistöðina á Akureyri og óska eftir fylgd. Þessi
möguleiki er fyrst og fremst hugsaður til að létta
vinnu lækna úti í héruðum sem þurfa þá ekki að
fylgja sínum sjúklingum sjálfir. Ef hjúkrunarfræðing-
ur þarf að fylgja sjúklingi er það eftir sem áður hlut-
verk sendanda að útvega hann.
Hlutverk þessara lækna er fyrst og fremst sjúkra-
flutningur og því mikilvægt að sjúklingur verði samt
sem áður vel undirbúinn fyrir flug af hálfu heima-
manna og er sjálfsagt að ráðfæra sig við vaktlækni
sjúkraflugs og/eða þann lækni sem tekur við sjúklingi
á áfangastað.
Aðdragandi læknavaktarinnar er í stuttu máli sá
að ráðuneytið hafði þegar ákveðið að þessi vakt yrði
á Akureyri um leið og miðstöð sjúkraflutninga fyrir
Suð-austur-, Austur- og Norðurland hefði aðsetur á
sama stað. I janúar var tekin ákvörðun um að láta á
það reyna hvort hægt væri að manna slíka vakt.
Margir voru svartsýnir á að það tækist þar sem flestir
hér ganga tví- til þrískiptar vaktir og fæstir tilbúnir til
að bæta við sig meiri vinnu.
Áhugi lækna almennt hér á Akureyri fyrir því að
þessi þjónusta yrði veitt var mikill og með sameigin-
legu átaki FSA og Heilsugæslunnar, unglækna og
„eldri“ sérfræðinga var hægt að ná saman 24 læknum
sem gátu hugsað sér að taka vaktir. Þessir læknar eru
með ólíka menntun og fóru svo til allir á námskeið í
febrúar og byrjun mars til undirbúnings. Um var að
ræða fjögurra daga þjálfun sem var þrískipt. Byrjað
var á sérhæfðri endurlífgun, bæði bóklegri og verk-
legri. Þá tók við námskeið í fyrstu hjálp á slösuðum,
flutningi þeirra og meðferð. Að lokum komu allir í
heimsókn á svæfingadeild FSA til að rifja upp gömul
handbrögð sem voru greinilega vel þjálfuð, ef til vill
orðin örlítið stirð eftir áratuga notkunarleysi en alls
ekki gleymd.
Gert er ráð fyrir að þessi vakt verði mönnuð að
miklu leyti af yngri læknum en þeir eldri verða tilbún-
ir að taka vaktir ef þörf krefur. Ef þessi læknavakt
verður áfram er stefnt að því að allir nýir aðstoðar-
læknar fái strax að hausti svipaða þjálfun og veitt var
á námskeiðinu á dögunum. Um leið gefst tækifæri
fyrir hina reyndari að rifja upp.
Enn er of snemmt að segja til um hvernig þetta
reynist. Læknar hafa aðeins farið með í örfá flug og í
einhver skipti hefur ekki verið tiltæk flugvél á Akur-
eyri til að fara í sjúkraflug þegar um var beðið. Það er
þó von okkar að þessi vakt verði til að létta vinnu
lækna á landsbyggðinni sem geta fengið aðstoð við
flutning veikustu sjúklinganna og sloppið við margra
daga fjarvistir að heiman.
436 Læknablaðið 2002/88