Læknablaðið - 15.01.2004, Blaðsíða 87

SERLYFJATEXTAR
Levitra, filmuhúðuð tafla
Bayer AG/ GlaxoSmithKline
R 0 ATC-flokkun: G04BE09
0
LEVITRA
(VARDENAFIL HCI)
Virk innihaldsefni: Vardenafil 5 mg, 10 mg, 20 mg.
hjartaöng og þekktur arfgengur hrörnunarsjúkdómur í sjónhimnu svo sem
arfgengur æðukyrkingur (retinitis pigmentosa). Samtímis notkun vardenafils
og öflugra CYP3A4 hamla (rítónavír, indínavír, ketókónazól og ítrakónazól (til
inntöku)) er frábending hjá körlum eldri en 75 ára. Ofnaemi fyrir virka efninu
eða einhverju hjálparefnanna.
Ábendingar
Til meðferðar við ristruflunum (erectile dysfunction), þegar stinning getnaðarlims
næst ekki eða helst ekki nægilega lengi til að hægt sé að hafa viðunandi samfarir.
Til þess að LEVITRA virki er kynferðisleg örvun nauðsynleg. LEVITRA er ekki
ætlað konum.
Skammtar og lyfjagjöf
Lyfið er ætlað til inntöku og er ekki ætlað einstaklingum yngri en 18 ára.
Ráðlagður skammtur er 10 mg sem tekinn er eftir þörfum um það bil 25 til
60 mínútum fyrir samfarir. Með hliðsjón af verkun og hvernig lyfið þolist má
auka skammtinn 120 mg eða minnka í 5 mg. Hámarksskammtur sem mælt er
með er 20 mg. Hámarksskammtatíðni sem mælt er með er einu sinni á
sólarhring. LEVITRA má taka inn með mat eða án. Töf getur orðið á virkni
ef lyfið er tekið með fiturlkri máltfð.
Aldraðin Þar sem úthreinsun vardenafils er minnkuð hjá öldruðum á að byrja
á 5 mg skammti. Með hliðsjón af verkun og hvernig lyfið þolist má auka
skammtinn I 10 og 20 mg.
Skert lifrarstarfsemi: Handa sjúklingum með væga/í meðallagi skerta lifrarstarfsemi
(Child-Pugh A-B) skal íhuga 5 mg upphafsskammt, sem má auka í 10 mg og
síðan 20 mg með hliðsjón af verkun og hvemig lyfið þolist Lyfjahvörf vardenafils
hafa ekki verið könnuð hjá sjúklingum með alvarlega skerta lifrarstarfsemi
(Child-Pugh C).
Skerta nýmastarfsemi: Ekki er nauðsynlegt að breyta skömmtum hjá sjúklingum
með væga/í meðallagi skerta nýrnastarfsemi.Þar sem nýmastarfsemi er alvarlega
skert (kreatínín úthreinsun < 30 ml/mln.) skal ihuga 5 mg upphafsskammt, sem
má auka í 10 mg og síðan 20 mg með hliðsjón af verkun og hvernig lyfið þolist
Sjúklingar sem nota önnur lyf: Við samtímis gjöf (CYP) 3A4 hemilsins,
erýtrómýsins á skammtur vardenafils ekki að vera stærri en 5 mg.
Frábendingar
Samtímis gjöf vardenafils og nítrata eða efna sem gefa frá sér köfnunarefnisoxíð
(svo sem amýlnítrlt) I öllum lyfjaformum er frábending. Lyf til meðferðar við
ristruflunum, þar með talið vardenafil, á ekki að gefá körlum sem ráðið er frá
því að stunda kynllf (Ld. sjúklingum með alvarlega hjarta- og æðasjúkdóma
eins og hvikula hjartaöng eða alvarlega hjartabilun New York Heart Association
(NYHA) III eða IV. Öryggi við notkun vardenafíls hefur ekki verið kannað hjá
eftirtöldum sjúklingahópum og því er notkun lyfsins ekki ráðlögð þar til frekari
upplýsingar liggja fyrir: alvarlega skert lifrarstarfsemi (Child-Pugh C), langt
genginn nýmasjúkdómur með þörf fyrir himnuskilun, lágþrýstingur (blóðþrýstingur
< 90/50 mmHg), nýleg heilablæðing eða hjartadrep (innan 6 mánaða), hvikul
Sérstök varnaðarorð og varúðarreglur við notkun
• Kanna skal sjúkdómssögu og gera greiningu á ristruflun og ganga úr skugga
um hugsanlega undirliggjandi orsök áður en ákvörðun er tekin um notkun
lyfsins. Áður en einhver meðferð við ristruflunum er hafin á læknirinn að
kanna ástand hjarta og æðakerfis sjúklings þar sem nokkur áhætta fylgir því
að hafa samfarir hvað varðar hjartað.
• Vardenafíl hefur æðavlkkandi eiginleika, sem geta leitt til tímabundinnar
lækkunar á blóðþrýstingi.
• Lyf sem notuð eru sem meðferð við ristruflunum skulu notuð með varúð
hjá sjúklingum með vanskapaðan getnaðarlim (svo sem beygðan lim,
bandvefshersli 11 im (cavernosal fibrosis) eða Peyronies-sjúkdóm) eða
sjúklingum með sjúkdóma sem geta valdið sístöðu getnaðarlims (t.d.
sigðfrumublóðleysi, mergæxlisger (multiple myeloma) eða hvítblæði).
• Öryggi og verkun af notkun vardenafíls samtimis annarri meðferð við
ristruflunum hefur ekki verið rannsökuð. Því er ekki mælt með notkun slíkra
samsetninga.
• Samtímis notkun vardenafils og alfa blokka getur valdið einkennum lágþrýstings
hjá sumum sjúklingum. Ekki er því mælt með samtímis notkun þessara lyfja
fyrr en frekari upplýsingar eru haldbærar.
• Forðast á samtímis notkun vardenafils og öflugra CYP3A4 hemla (rítónavír,
indínavír, ketókónazól og ítrakónazól (til inntöku)), þar sem plasmagildi
vardenafils hækka mjög mikið ef þessi lyf eru gefin samtímis.
• Nauðsynlegt getur verið að breyta skömmtum vardenafils ef CYP 3A4
hemilinn, erýtrómýsin er gefinn samtímis.
• Greipaldinsafi getur valdið aukningu á blóðþéttni vardenafils. Forðast á
samtimis notkun.
• Vardenafil hefur ekki verið rannsakað hjá sjúklingum með mænuskaða eða
annan sjúkdóm í miðtaugakerfi, hjá sjúklingum með minnkaða kynlöngun,
sjúklingum sem hafa gengist undir skurðaðgerð á grindarholi (nema
taugaverndandi blöðruhálskirtilsnám), eða hafa fengið grindarholsáverka eða
geislameðferð.
• In vitro rannsóknir á blóðflögum manna benda ekki til þess að vardenafíl
minnki samloðun blóðflagna en við háa þéttni (yfir lækningalegri þéttni)
eykur vardenafil áhrif natríumnítróprússíðs (efnis sem gefur frá sér
köfnunarefnisoxið), gegn samloðun blóðflagna. Hjá mönnum hefur vardenafil
hvorki áhrif á blæðingartíma eitt sér né í samsetningu með asetýlsalisýlsýru.
Engar upplýsingar eru fyrirliggjandi um öryggi við gjöf vardenafils handa
sjúklingum með blæðingasjúkdóma eða virkt ætísár. Því skal aðeins gefa
þessum sjúklingum vardenafíl eftir ítarlegt mat á ávinningi og áhættu.
HEIMILDIR
I: Potempa AJ et al. Eur Urol. Suppl 2003,2,1:96
2: Valqueita et al. Int J Impot Res 2002, !4v(Suppl3):S88.
Áhrif á hæfni til aksturs og notkunar véla
Þar sem svimi hefur komið fram ( klínískum rannsóknum á vardenafili skulu
sjúklingar vera meðvitaðir um viðbrögð sín við LEVITRA áður en þeir aka eða
nota vélar.
Aukaverkanir
Fleiri en 3.750 sjúklingar hafa fengið LEVITRA f klínískum rannsóknum.
Aukaverkanirnar voru yfirleitt tímabundnar og vægar/í meðallagi alvarlegar
Algengustu aukaverkanimar sem koma fram hjá 10% sjúklinga er höfuðverkur
og andlitsroði. Eftirtaldar aukaverkanir hafa komið fram I klínískum rannsóknum:
Mjög algengar ( 10%): Andlitsroði, höfuðverkur. Algengar (> 1% < 10%):
Meltingartruflun, ógleði, svimi, nefslímubólga. Sjaldgæfar aukaverkanir (> 0,1%
< 1%): Háþrýstingur, Ijósnæmi, óeðlileg sjón. Mjög sjaldgæfar aukaverkanir
(>0,01 % < 0,1%): Ofstæling (hypertonia), lágþrýstíngur, yfirlið, ristruflanir.
Mat á augnstarfsemi við gjöf á tvöföldum ráðlögðum hámarksskammti af
vardenafíli leiddi I Ijós timabundna breytingu á hæfni til að greina á milli lita á
blá/græna sviðinu og á fjólubláa sviðinu einni klsL eftir gjöf lyfsins. Þessi breytíng
hafði gengið tíl baka eftir sex klsL og engar breytíngar voru greinanlegar eftir
24 klsL Meirihlutí þessara sjúklinga fékk engin huglæg augneinkenni (subjectíve
visual symptoms).
Alvarleg áhrif á hjarta og æðakerfið, þar með talin heilablæðing, hjartadrep,
skyndilegur hjartadauði, skammvinnt blóðþurrðarkast (transient ischemic
attack) og hjartsláttartruflanir frá sleglum (ventricular arrhythmia) hafa komið
fram eftír markaðssetningu annars lyfs í þessum flokki.
Ofskömmtun
I rannsóknum á heilbrigðum einstaklingum með gjöf stakra skammta allt að
og að meðtöldum 80 mg á dag þoldust þeir án þess að fram kæmu alvarlegar
aukaverkanir. Þegar vardenafíl var gefið í stærri skömmtum og tíðara en í
ráðlagðri meðferð (40 mg tvisvar sinnum á dag) komu fram tílvik um alvarlega
bakverki. Þetta tengdist ekki neinum eituráhrifum á vöðva eða taugar. Við
ofskömmtun skal viðhafa venjulega stuðningsmeðferð eftir því sem við á.
Himnuskilun er ekki talin hraða úthreinsun þar sem vardenafíl er mikið bundið
plasmapróteinum og skilst ekki út I þvagi sem neinu nemur.
Pakkningar og verð I. júlí 2003:
Filmuhúðuð tafla 5 mg: 4 stk. (þynnupakkað) 4.091 kr.; 12 stk. (þynnupakkað)
10.070 kr.. Filmuhúðuð tafla 10 mg: 4 stk. (þynnupakkað) 4.564 kr.; 12 stk.
(þynnupakkað) 11.521 kr. Filmuhúðuð tafla 20 mg: 4 stk. (þynnupakkað) 5.502
kr.; 12 stk. (þynnupakkað) 13.725 kr. 20.08.03
Bayer HealthCare

GlaxoSmithKline
Seroxat
GlaxoSmithKline
TÖFLUR; N 06 A B 05 R B
Hver tafla inniheldur: Paroxetinum INN, klóríð, hemihydric. 22,8 mg, samsvarandi
Paroxetinum INN 20 mg. Töflurnar innihalda litarefnið tftantvíoxíð (E171).
Ábendingar: Þunglyndi (ICD-10: Meðalalvarleg til alvarleg þunglyndisköst).
Þráhyqgju- oq/eða áráttusýki. Felmtursköst (panic disorder). Félagslegur
ótti/féíagsleg fælni. Almenn kvíðaröskun. Áfallastreituröskun.
Skammtar og lyfjagjöf:
Fullorðnir:
Þunglyndi: Mælt er með 20 mg á daq sem upphafsskammti, sem má auka I allt
að 50 mg á dag háð svörun sjúklings.'Oldruðum skal ekki gefinn stærri skammtur
en 40 mg á dag.
Þráhyggju-áráttusýki: Mælt er með 40 mq skammti á dag, en hefja skal meðferð
með 20 mg á dag. Auka má skammt f alft að 60 mg é dag háð svörun sjúklings.
Felmtursköst: Mælt er með 40 mg skammti á dag, en hefja skal meðferð með
10 mg á dag. Auka má skammt ( allt að 60 mg á dag háð svörun sjúklings.
Félagslegur ótti/félagslea fælni: Mælt er með 20 mg skammti á dag, sem má
auka f aílt að 50 mg á dag háð svörun sjúklings. Skammtur er aukmn um 10
mg hverju sinni eftir þörfum.
Afmenn kviöaröskun: Mælt er með 20 mg skammti á dag. Auka má skammtinn
um 10 mq hverju sinni, hiá þeim sjúklingum sem svara ekki 20 mg skammti,
að hámarki 50 mg á dag náð svörun sjúklings.
Áfallastreituröskun: Mælt er með 20 mg skammti á dag. Auka má skammtinn
um 10 mg hverju sinni, hjá þeim sjúklingum sem ekki svara 20 mg skammti,
að hámarki 50 mg á daq háð svörun sjúklings.
Börn: Lyfið er ekki ætlað börnum.
Frábendingar: Þekkt ofnæmi fyrir paroxetlni eða öðrum innihaldsefnum lyfsins.
Varnaðarorð og varúðarreglur Paroxetfn á ekki að gefa sjúklingum samtímis
MAO-hemlum og ekki fyrr en 2 vikum eftir að gjöf MAO-hemla hefur verið
hætt. Eftir það skal hefja meðferð varlega og auka skammta smám saman þar
til æskileg svörun næst. Ekki skal hefja meðferð með MAO-hemlum innan
tvegqja vikna eftir að meðferð með paroxetíni hefur verið hætt. Hjá sjúklingum
sem pegar eru á meðferð með róandi lyfjum skal gæta varúðar við gjöf paroxetíns,
eins og annarra sérhæfðra serótónin endurupptökuhemla (SSRITyfja), þar sem
við samtímis notkun þessara lyfja hefur verið greint frá einkennum sem gætu
verið vísbending um illkynja sefunarheilkenni. Eins og við á um önnur geðdeyfðarlyf
skal gæta varúðar við notkun paroxetfns hjá sjúklingum sem þjást af oflæti.
Sjálfsmorðshætta er mikil þegar um þunglyndi er að ræða og getur hún haldist
þótt batamerki sjáist. Því þarfað fylgjast vel með sjúklingum f byrjun meðferðar.
Við meðferð á þunglyndistlmabilum sjúklmga með geðklofa geta geðveikieinkenni
versnað. Hjá sjúklingum með geðhvarfasýki (mamc-depressive sjúkdóm), getur
sjúkdómurmn sveiflast yfir f oflætisfasann (maníu). Gæta skal almennrar varúðar
við meðhöndlun þunglyndis hjá sjúklinaum með hjartasiúkdóma. Nota skal
paroxetín með varúð njá sjúklingum með flogaveiki.Við alvarlega skerta lifrar-
og/eða nýrnastarfsemi skal nota lægstu skammta sem mælt er með. Einstaka
sinnum hefur verið greint frá lækkun natrlums I blóði, aðallega hjá öldruðum.
Lækkunin gengur yfirleitt til baka þegar notkun paroxetíns er hætt. Mælt er
með því að dregið sé úr notkun smám saman þegar hætta á notkun lyfsins.
Gláka: Eins og aðrir sérhæfir serótónfn viðtakahemlar (SSRI) veldur paroxetín
einstaka sinnum útvfkkun sjáaldra og skal því nota það með varúð hjá sjúklingum
með þrönghornsgláku.
Einungis takmörkuð klínísk reynsla er af samtímis meðferð með paroxetíni og
raflosti.
Milliverkanir: Vegna hamlandi áhrifa paroxetfns á cýtókróm P450 kerfið f
lifrinni (P450 II D6) getur það hægt á umbroti lyfja sem umbrotna fyrir tilstilli
þessa enzýms, t.d. sumra þrfhringlaga qeðdevfðarlyfia (imipramíns, desípramíns,
amitriptýlins, nortriptýllns), sterkra geðlyfja af flokki fenótíazína (t.d. perfenazfns
og tíórídazíns) auk lýfja við hjartsláttartruflunum í flokki 1C (t.d. flekafnfðs og
própafenóns).
I rannsókn á milliverkunum in-vivo þar sem qefin voru samtfmis (við stöðuga
þéttni) paroxetín og terfenadln (enzýmhvarfefni fyrir cýtókróm CYP3A4) komu
engin áhrif af paroxetfni fram á lyfjanvörf terfenaafns. Ekki er talið að samtímis
notkun paroxetíns og annarra efna, sem eru enzýmhvarfefni fyrir CYP3A4, hafi
neina hættu f för með sér.
Ekki er talið nauðsynlegt að breyta upphafsskömmtun þegar gefa á Ivfið samhliða
lyfjum sem eru þekkt fyrir að örva enslmumbrot (t.d. karbamazepfn,
natríumvalpróat). Allar sfðari skammtabreytingar skal miða við klfnísk áhrif (þol
og virkni).
Samtlmis notkun címetidíns oq paroxetfns getur aukið aðgengi paroxetíns.
Dagleg gjöf paroxetfns eykur blóðvökvaþéttni prócýklidíns marktækt; önnur
andkólfnvirk lyf gætu orðið fyrir svipuðum áhrifum. Lækka skal skammta
prócýklidíns ef vart verður andkólínvirkra áhrifa. Eins og við á um aðra sérhæfða
serótónfn endurupptökuhemla getur samtímis notkun paroxetíns og
serótónínvirkra efna (t.d. MAO-hemla, L-tryptófans) leitt til 5HTtengdra verkana
(Serótónlnvirk heilkenni; sjá kafla 4.8). Áhætta við notkun paroxetfns með
öðrum efnum sem verka á miðtaugakerfið hefur ekki verið metin kerfisbundið.
Ber því að gæta varúðar ef nauðsynlega þarf að gefa þessi lyf samtímis.Gæta
skal varúðar hjá sjúklingum á samhliða meðferð með paroxetíni og litlum veqna
takmarkaðrar revnslu hjá sjúklingum. Gæta skal varúðar við samtímis notkun
paroxetíns og alxóhóls.
Meðganga og brióstagjöf: Takmörkuð reynsla er af notkun lyfsins á meðgöngu
oq lyfið skilst út f brjóstamjólk og á þvf ekki að nota það samhliða brjóstagjöf.
Akstur: Siá kafla um aukaverkanir.
Aukaverkanir:
Algengar (>1%J:
Meltingarfæri: Óqleði, niðurgangur, munnþurrkur, minnkuð matarlyst,
meltingartruflanir, hægðatregða, uppköst, trufianir á bragðskyni, vindgangur.
Miðtaugakerfi: Svefnhöfgi, þróttleysi, seinkun á sáðláti, brenglun á
kynllfsstarfsemi, skjálfti, svimi, æsingur, vöðvatitringur, taugaveiklun.
Þvag- og kynfæri: Þvaglátatruflanir.
Augu: Þokusýn.
Húö: Aukin svitamyndun.
Sjaldgæfar (<1%):
Almennar: Bjúgur (á útlimum og í andliti), þorsti.
Miðtaugakerfi: Vægt oflæti/oflæti, tilfinningasveiflur.
Hjarta- og æðakerfi: Gúlshraðsláttur (sinus trachycardia).
Miög sjaldgæfar(<0,1 %)
Almennar: Serótónínvirkt heilkenni.
Blóð: Óeðlilegar blæðingar (aðallega blóðhlaup I húð (ecchymosis) og
purpuri) hafa einstaka sinnum verið skráðar, blóðflagnafæð.
Miótaugakerfi: Rugl, krampar.
Innkirtlar: Einkenm lik ofmyndun prólaktíns, mjólkurflæði.
Húð: Ljósnæmi.
Lifur: Tlmabundin hækkun á lifrarenzýmum.
Taugakerfi: Extrapýramidal einkenni.
Augu: Bráð gláka.
Tfmabundið of láqt gildi natríums í blóði (gæti verið f tengslum við óeðlilega
seytrun ADH), einkum hjá eldri sjúklingum. Tímabundin hækkun eða lækkun
á Dlóðþrýstingi hefur verið skráð við paroxetínmeðferð, oftast hiá siúklingum
sem eru fyrir með of háan blóðþrýstinq eða kvíða. Alvarleg áhrif á íifur koma
stöku sinnum fyrir og skal þá meðferð nætt. Sé sjúklingur tekinn snöggleqa af
meðferð geta komið fram aukaverkanir eins og svimi, geðsveiflur, svefntruflanir,
kvfði, æsingur, ógleði og svitaköst. Fái sjúklingur krampa skal strax hætta
meðferð.
Ofskömmtun: Þær upplýsingar sem til eru um ofskömmun paroxetíns hafa
sýnt að öryggismörk þess eru vfð. Greint hefur verið frá uppköstum, útvíkkun
sjáaldra, sótthita, breytingum á blóðþrýstinqi, höfuðverki, ósjálfráðum
vöðvasamdrætti, órósemi, kvíða og hraðtakti við ofskömmtun paroxetíns auk
þeirra einkenna sem qreint er frá í kaflanum „Aukaverkanir". Sjúklingar hafa
almennt náð sér án alvarleqra afleiðinqa, jafnvel þegar skammtar allt að 2000
mg hafa verið teknir í einu. Oðru hvoru nefur verið greint frá dái eða breytingum
á njartalinuriti og örsjaldan frá dauðsföllum, yfirleitt þegar paroxetín hefur verið
tekið í tengslum við önnur geðlyf með eða án alkóhóls. Ekkert sértækt mótefni
er þekkt.
Meðferðin skal vera samkvæmt almennum reglum um meðferð við ofskömmtun
á þunglyndislyfjum. Þar sem við á skal tæma magann annað hvort með því að
framkalía uppköst eða magaskolun eða hvort tveggja. (kjölfar magatæmingar
má gefa 20 til 30 g af virkum lyfjakolum á 4 til 6 klst. fresti fyrsta sólarhringinn
eftir inntöku. Veita skal stuðningsmeðferð með tíðu eftirliti lífsmarka og ftarlegum
athugunum.
Lyfhrif: Lækningaleg verkun paroxetíns næst við sértæka hömlun á endurupptöku
serótónlns. Paroxetin hemur ekki endurupptöku annarra taugaboðefna.
Séreinkenni þess eru að það hefur nánast enga andkólínvirka, andhistamfnvirka
og andadrenvirka eiginleika. Paroxetín hemur ekki mónóamínoxídasa. Áhrif á
hjarta- oq æðakerfi og blóðrás eru minni og færri samanborið við þríhringlaga
geðdeyföarlyfin klómipramín oq imipramín.
Lyfjahvörf: Frásogast að fullu trá meltingarvegi óháð því hvort fæðu er neytt
samtímis. Umbrotnar töluvert við fyrstu umferð um lifur. Hámarksþéttni f blóði
næst eftir um 6 klst. Við endurtekna inntöku næst stöðug þéttni innan 1 -2
vikna. Dreifingarrúmmál er um 10 l/kg. Próteinbinding er um 95%. Umbrotnar
í óvirk umbrotsefni, sem skiljast út með þvagi og hægðum. Ekki hefur með
vissu verið sýnt fram á samband milli blóðþéttni og klínískrar verkunar lyfsins.
Helmingunartlmi f plasma er um 24 klst.
Útlit: Hvftar, sporöskjulaga, kúptar töflur, með deiliskoru á annarri hliðinni og
merktar Seroxat 20 á hinni.
Pakkningar og verð 1. janúar 2003: 20 stk. (þynnupakkað) verð 3.516 kr.;
60 stk. (þynnupakkað) verð 9.107 kr.; 100 stk. (þynnupakkað) verð 14.040 kr.;
mixtúra 150 ml, 2mg/ml verð 3.719 kr.
Hámarksmagn sem ávfsa má með lyfseðli er sem svarar 30 daga skammti.
Læknablaðið 2004/90 87