Læknablaðið - 15.11.2004, Síða 79

UMRÆÐA & FRÉTTIR / BROSHORNIÐ 53
Laugavegur hraðferð með ráðgjöf
Laugavegur hraðferð
Þrír kollegar á heilsugæslustöð sem er hvorki í Kópa-
vogi né Hafnarfirði höfðu mjög góða reynslu af að fara
saman til fjalla. Þeir bjuggu við gott hlutskipti á heils-
ugæslustöðinni og voru einu karlmennirnir í 25 manna
hópi starfsmanna. Sumarið 2003 gengu þeir Leggja-
brjót og samheldni þeirra sem var mjög góð fyrir þá
ferð varð eins og hjá fóstbræðrum. Nú var stefnan
sett á að taka „Laugaveginn" frá Landmannalaugum
til Þórsmerkur á tveimur dögum í stað hefðbundinna
fjögurra daga. Læknarnir voru allir á besta aldri og vel
á sig komnir, en þó var einn þeirra elstur. Það var haft
á orði að hann væri meira upptekinn af starfsemi lík-
amans en ferðafélagarnir og gekk meira að segja með
púlsmæli í fjallaferðum. Nesti til ferðarinnar var valið
af gaumgæfni, enda mjög mikilvægt að hafa það sem
næringar- og áhrifaríkast. Þegar Útivistarhópurinn var
að gera sig kiáran til að halda af stað frá Landmann-
alaugum snemma morguns heyrðist sá elsti tuldra þar
sem hann kom skokkandi frá snyrtingunni og orðinn
nokkuð seinn fyrir: „Ég vissi að ég fengi það í hausinn
að vera að borða allt þetta All-Bran, nú þegar búinn að
fara tvisvar á kióið í morgun.“
Ráðgjöf í mataræði
Sigurbjörg var komin fast að áttræðu og hafði verið
einn tryggasti sjúklingurinn hjá Guttormi heimilis-
lækni til margra ára. Hún hafði allþunga sjúkrasögu
og var því tíður gestur á stofunni hjá lækninum. Eitt
af því sem Sigurbjörg var óánægð með var hvernig
hún væri í laginu. Hún var ekki sátt við að vera aðeins
153 cm á hæð og enn ósáttari við að vega rúmlega 80
kfló. Þegar Guttormur færði í tal við hana hvort hún
vildi hitta Svövu hjúkrunarfræðing á heilsugæslustöð-
inni til að fara yfir mataræðið og styðja hana í því að
léttast Ijómaði Sigurbjörg af ánægju og féllst strax á
að panta sér tíma. Hún kvaddi lækninn, gekk fram
til móttökuritarans og sagði: „Ég ætla að bóka tíma í
ráðgjöf í mataræði. Nú ætla ég mér að verða bæði HÁ
og GRÖNN.“
Fínt leikrit
Geðlæknirinn: „Ég sé að þú ert að lesa símaskrána.
Hvað færðu út úr því?“
Sjúklingurinn: „Leikfléttan er hálfléleg en leikara-
hópurinn er stórkostlegur.“
Fleiri en einn?
Á húð- og kynsjúkdómadeildinni var verið að taka
sjúkrasögu hjá þrítugri konu til að hægt væri að meta
hvort hún lifði áhættusömu kynlífi. „Hefur þú átt
marga rekkjunauta síðustu misserin?” spurði lækn-
irinn. „O, nei, læknir minn góður. Bara einn í einu,“
svaraði konan.
Veistu svarið?
Tíu ára gutti kom á slysadeild með heilahristing eftir
að hafa dottið á hausinn á línuskautum. Læknirinn
sem tók á móti drengnum spurði: „Veistu hvar þú ert
staddur?“ „Já, en ert þú ekki viss?“ spurði strákur.
Alltaf í boxinu
Læknirinn var að ræða við manískan sjúkling inni á
geðdeild. Aðaláhugamál mannsins voru hnefaleikar
og fjálglegar lýsingar fylgdu á Iöngum keppnisferli.
„Jamm,“ sagði maðurinn, „32 bardagar þar sem 28
lauk með rothöggi."
„Það var sannarlega vel af sér vikið,“ sagði lækn-
irinn.
„Jæja, finnst þér ég geta verið ánægður með að
hafa verið rotaður 28-sinnum?“
Friðþjófur í aðgerð
Það var bráðakeisari á kvennadeildinni, búið að bj arga
barninu og öllum á skurðstofunni var létt. Skyndilega
fór píptæki sérfræðingsins á dagvaktinni í gang þar
sem það hékk framan á buxnastreng karlmannsins
sem átti vaktina. Það pípti án afláts. „Viltu vera svo
góð og reyna að slökkva á tækinu mínu,“ sagði Iækn-
irinn við hjúkrunarfræðing sem stóð álengdar og tók
ekki beinan þátt í aðgerðinni. Hjúkrunarfræðingur-
inn brást vel við beiðni læknisins, tyllti sér fyrir aftan
hann og fór að fikra sig með höndunum undir aðgerð-
arsloppinn í áttina að píptækinu. „Svona, svona, okk-
ur liggur ekkert á,“ sagði læknirinn sposkur á svip.
Man ekki neitt
Sjúklingurinn: „Læknir, þú verður að hjálpa mér. Ég
man ekki það sem ég er nýbúinn að segja.“
Læknirinn: „Hvenær tókstu fyrst eftir því?“
Sjúklingurinn: „Tók eftir hverju?"
Bjarni Jónasson
bjarni.jonasson@hg. is
Bjarni er heimilislæknir
í Garðabæ.
Læknablaðið 2004/90 807