Frjáls verslun - 01.04.2011, Síða 62

62 FRJÁLS VERSLUN 4.tbl.2011
með einum eða öðrum hætti. Við munum
aldrei aftur fara til þess tíma sem áður var
í sjávarútvegi með stórum flota fiskiskipa
og fiskvinnslustöðva. Það er mikilvægt að
gera sér grein fyrir því. Aðgangurinn að
auðlindum sjávar þarf að vera takmark­
aður, ekki aðeins að fjölda til, heldur og
ekki síður til að nytja stofnar sjávar verði
nýttir með sem skyn samlegust um og
arðbærustum hætti fyrir samfél agið allt.
Ég vildi gjarnan sjá hve margir af þeim,
sem nú hafa leyfi til að stunda strand­
veiðar, eru gamlir refir í greininni og hafa
fundið þarna leið til að koma aftur til baka
eftir að hafa losað sig út fyrir einhverj um
árum. Ég geri mér ekki grein fyrir því hvað
hlutfall svokallaðra nýliða er í þess um
hluta sjávarútvegsins eða hvernig það er
skilgreint en tel rétt að það verði skoðað
frekar og þá í því ljósi hvort við erum að ná
ætluðu marki hvað það varðar.“
Lag til að ná sátt um sjávarútveginn
Björn Valur segir að varðandi laga setn­
ing una, sem slíka, sé hann almennt þeirrar
skoðunar að lög eigi að vera eins skýr og
mögulegt er að hafa þau. Markmið þeirra
eigi að vera augljós og þeir sem eigi að starfa
samkvæmt þeim eigi að vera vissir um
hverjar leikreglurnar eru og þær taki ekki
sífelldum breytingum eftir því hver túlki
þær hverju sinni. Þannig eigi lög að taka
á málefnum nútímans og marka um leið
leiðina inn í framtíðina án óvissu. Þannig
löggjöf vilji hann sjá um stjórn fiskveiða,
tryggan lagaramma um leikreglur sem
góð sátt sé um til langs tíma. Mikilvægt
sé að umræðan, sem framundan er, verði
málefnaleg og öfgalaus. Nú sé lag til að ná
sáttum um sjávarútveginn og það tækifæri
eigi að nýta vel.
„Ég tel að með þeim frumvörpum sem
nú liggja fyrir þinginu sé boðið upp á
við ræður um lausnir á þeim miklu deilum
sem staðið hafa yfir um stjórn fiskveiða
áratugum saman. Til að svo verði þurfum
við öll; þingið og þjóðin, að taka umræðuna
af rökfestu, án fordóma og með það að
leiðar ljósi að líta á tækifærin, sem bjóðast, til
lausna í stað þess að grafa dýpri skotgrafi r
en þegar hafa verið grafnar til þessa milli
deiluaðila. Þjóðin þarf á því að halda en
sjávarútvegurinn þó helst af öllu,“ segir
Björn Valur Gíslason.
kvótakerfið – bitbein þjóðarinnar
Ég held að enginn vafi leiki á því að erfiðleikar margra smábáta­eigenda muni magnast verði kvótafrumvörpin óbreytt að
lögum. Í þessum fyrirhuguðu breytingum
er gert ráð fyrir því að þrengja mjög að
framsali aflaheimilda og þá er lokað með
öllu á milli krókaaflamarkskerfisins og afla­
marksins. Sú breyting ein og sér mun setja
nokkur öflug smábátafyrirtæki í mikinn
vanda. Og ekki nóg með það; fiskvinnslur
sem hafa verið að byggja upp þessa rán­
dýru ferskfiskflakamarkaði og treyst á
framboð í gegnum þetta fyrirkomulag
munu ekki geta sinnt þessum mörkuðum
með sama hætti. Þetta er dýr breyting, í
beinhörðum peningum. Hverra réttlæti er
verið að fullnægja finnst mér hafa skort að
skýra út fyrir okkur.“
Þetta segir Arthur Bogason, formaður
Landssambands smábátaeigenda, en hann
er ekki frekar en aðrir talsmenn samtaka
sjómanna og útgerðarmanna ánægður
með efni frumvarpanna sem kynnt voru á
dögunum. Um hækkun veiðigjalds hefur
hann þetta að segja:
„Það segir sig sjálft að hækkun veiðigjalds
er einfaldlega tekjurýrnun fyrir smábátaeig­
endur sem aðra. Stjórnvöld telja greinilega
að í sjávarútveginn sé eitthvað að sækja og
við höfum bent á þá aðferð að skattleggja
framsalið. Þannig væri viðhaldið hvatanum
sem í því felst auk þess sem hægt væri að
auka tekjur ríkisins.“
Bankarnir eru varla að faraSt
úr hrifningu
Að sögn Arthurs virðast kvótafrumvörpin
ekki vera sérlega vönduð plögg.
„Eitt það skondnasta í kringum alla þá
neikvæðu umræðu sem sjávarútvegurinn
hefur legið undir til langs tíma er hvað
menn geta komist í þversögn við sjálfa
sig, jafnvel í sama paragrafinu. Þannig
á sjávarútvegurinn að vera á hvínandi
hausn um og ekki viðbjargandi, en svo er
ofsagróði sægreifanna slíkur að þeir eiga
leikandi að geta greitt tugi milljarða í veiði­
gjald. Í kvótafrumvarpinu er sumstaðar
slegið úr og í, t.d. varðandi veðsetningu
hverra réttlæti
er verið að fullnægja?
Þversögnin er í sama paragrafinu. Þannig á sjávarútvegurinn að vera á
hvínandi hausnum og ekki viðbjargandi, en svo er ofsagróði sægreifanna
slíkur að þeir eiga leikandi að geta greitt tugi milljarða í veiðigjald.
Arthur Bogason,
formaður Landssambands
smábátaeigenda:
Arthur Bogason, formaður Landssambands smábátaeigenda.
Árni Bjarnason, formaður
Félags skipstjórnarmanna
og FFSÍ: