Frjáls verslun - 01.03.2008, Blaðsíða 91

F R J Á L S V E R S L U N • 3 . T B L . 2 0 0 8 91
A
f hverju ertu að taka viðtal við
mig? Ég er bara ósköp venjuleg
og hversdagsleg kona, ekkert
merkilegri en konan í næsta
húsi,“ segir Jórunn Brynjólfs-
dóttir, tæplega tíræður öldungur sem er að
hverfa úr verslunarrekstri eftir áratuga farsælt
starf.
Viðtalið fór fram í verslun Jórunnar
Brynjólfsdóttur að Skólavörðustíg 19 þegar
aðeins nokkrir dagar eru til starfslokanna.
Sigurveig dóttir hennar, og samstarfsfélagi til
margra ára, var viðstödd viðtalið.
Jórunn kímir þegar blaðamaður segir að
það þyki ekkert tiltökumál að rætt sé við
hvunndagshetjur. „Ég er engin hetja en ég
er til vitnis um að lífið getur verið ævintýri.
Það kemur allt, sem mann vantar, upp í
hendurnar á manni. Ég hef ekki safnað
fjármunum á verslunarrekstrinum og eina
eftirsjáin, þótt ég muni vissulega sakna búð-
arinnar, er sú að eftir að ég hætti þá get ég
ekki gert það, sem mér þykir skemmtilegast
í lífinu, en það felst í því að gefa gjafir. Ég
á ekkert í dag og ekkert til að gefa. Það er
sennilega það versta.“
Það er ekki á hverjum degi sem mið-
aldra blaðamanni er falið að taka viðtal við
konu sem minnir hann mest á ömmu sína
og það í viðskiptablaði. Það er hins vegar
lífsreynsla sem vekur mann til umhugsunar
um það manngildi og þá sýn á lífið sem er
að tapast með kynslóðinni sem óx úr grasi
eftir aldamótin 1900. Eftirsjáin er e.t.v. mest
hjá þeim sem fetuðu fyrstu sporin í lífinu
í skjóli fólks á borð við Jórunni Brynjólfs-
dóttur. Með þessu er ekki verið að kasta rýrð
á afa og ömmur dagsins í dag en það er samt
töluverður munur á því að eiga áa sem kunna
skil á leggjum og skel og þeim sem hafa word
og excel á hraðbergi. Sjálfur sótti ég í sögur
afa og ömmu og kann vísast sæmileg skil á
nútímanum og e.t.v. kann þetta að reynast
besta blandan fyrir undirritaðan sem á þess
von að komast á það þroskastig að verða afi
í ágúst nk. En þetta er að sjálfsögðu útúrdúr
sem erfitt er að útskýra nema fyrir þeim sem
þekkja fólk eins og Jórunni af eigin raun.
Hún segir að lífið sé ævintýri og ég dreg það
ekki í efa. Töfrarnir eru ekki síst fólgnir í
samskiptum kynslóðanna og þeirri virðingu
sem ber að sýna því fólki sem ruddi brautina
og gerði íslenskt samfélag að því sem það er
í dag. Fullyrðing Jórunnar um að hún eigi
ekkert til að gefa er því einfaldlega röng.
Barnabörnin og barnabarnabörnin geta sótt
í sjóði minninganna og ef það er ekki guðs-
gjöf – hvað þá?
Fékk ekki að fara aftur
í skólann á Laugarvatni
Jórunn Brynjólfsdóttir fæddist í Hrísey 20.
júní árið 1910. Faðir Jórunnar var Brynjólfur
Jóhannesson en langafi hennar í föðurætt
var hinn kunni sjósóknari Hákarla-Jörundur
sem átti mestan part Hríseyjar á sínum tíma.
Jórunn ólst upp í Brynjólfshúsi í Hrísey en
um tvítugt fór hún til náms við Héraðsskól-
ann á Laugarvatni.
Hættir rekstri 97 ára:
Lífið hefur verið
ævintýri líkast
v e r s l u n a r r e k s t u r
Jórunn Brynjólfsdóttir athafnakona er einstakur dugnaðarforkur.
Hún hætti nýlega rekstri verslunar sinnar við Skólavörðustíginn
97 ára að aldri. Hún hefur verið vistmaður á Grund sl. fimm ár
og tekið leigubíl til vinnu á hverjum morgni.
textI: eiríkur st. eiríksson • MYNdIr: páll kjartansson