Tímarit Máls og menningar - 01.08.1940, Qupperneq 25

Sigurður Nordal:
Jóhann Sigurjónsson.
Nokkur brot úr mannlýsingu.
Það hafa oröið örlög
mín, af atvikum miklu
fremur en ásetningi, að
hafa meira og minna náin
kynni af mjög mörgum
skáldum. Meðal þeirra hafa
verið mikil skáld, sem hafa
fengið, átt skilið eða viljað
fá Nobelsverðlaun, og síð-
an allar götur niður til
skálda, sem mundu ekki
liafa verið sýnileg nema i
íslenzkri smásjá. Eg hef
lært eitthvað um skáldskap
af þeim öllum, en áhrifin
liafa verið með margvísleg-
um hætti. Örfá þeirra hafa verið nokkuð svipuð því, sem eg
hugsaði mér í barnæsku, að skáld ættu að vera. Eg held,
að Jóhann Sigurjónsson hafi komizt næst þeirri draum-
sjón. Það kemur ekki sjaldan fyrir, að myndin af mann-
inum, sem skáldverk hefur skapað, gægist truflandi
fram við lesturinn. Eg skal taka einn mann til dæmis,
Henrik Ibsen, sem eg reyndar hvorki sá né heyrði, en
veit þó glögg skil á af lýsingum fjölda samtíðarmanna.
Það er undarlegt að lesa Pétur Gaut eða Villiöndina
og hugsa svo um manninn, sem duldi andagift sína
bak við gerfi þumbaralegs oddborgara, gekk eins og