Tímarit Máls og menningar - 01.08.1940, Qupperneq 65

TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR
151
lands vors, en liitt ber oss, að horfast æðrulaust í augu
við það, sem fram er komið, og fram kann að koma og
safna liði vopnuðu vilja, festu, viti og ráði.
Það væri skynsamlegt, að skipuleggja nú þegar slikan
liðsöfnuð á grundvelli, sem öllum óspilltum og óháðum
mönnum og konum íslenzkum gæti komið saman um,
og sem orða mætti þannig:
Afskipti erlendra þjóða viljum vér engin.
Verkefnin munu verða næg fyrir höndum. Þau eru það
þegar. Eigum vér að standast árás þá, sem á oss hefur
verið ger, verður eigi tekið of snemma á móti. En ekki
tjáir að láta hugfallast.
Vilji, festa, vit og ráð munu sigra að lokum, og því
aðeins, að vel sé haldið á málum frá fyrstu stund, vitur-
lega og fast, og enginn bilbugur sýndur i einu né neinu,
þótt við ofurefli sé að etja.
Mætti æska íslands bera heill til að standa framarlega
i þeirri vörn, sem nú er fyrir hendi. Mætti hún standa
samhuga og samtaka í því, að afskipti erlendra þjóða
viljum vér engin og munum vér aldrei viðurkenna. Þeir
menn, sem vilja kúga oss til eins eða annars, verða að
beita vopnum eða vopnahótun. Og mun ekki til hrökkva,
ef vilji vor er nægilega einbeittur.
Vopnlausir munum vér á endanum bera sigur úr být-
um i þeim viðskiptum, ef oss endist þolinmæði og manns-
lund, hér eftir sem hingað til. Það tók oss margar aldir
að losa um bönd Gamla sáttmála. Hversu mun verða um
herfjötur þann, er nú höfum vér verið i hnepptir? Eng-
inn getur sagt það fyrir. En gott er til þess að vita, að
oss er það í sjálfsvald sett. Það veltur á því einu, hversu
öruggir og einbeittir vér snúumst gegn hertökunni. Vér
viljum gott eiga við allar þjóðir, og ekki sizt Breta. En
þá fyrst, þegar þeir eru horfnir úr landi. Fari þeir sem
fyrst og láti oss í friði vera, og fari þeir heilir og veri
jafnan velkomnir lil allra frjálsra viðskipta. En afskipti
erlendra þjóða í landi voru viljum vér engin.