Tímarit Máls og menningar


Tímarit Máls og menningar - 01.08.1940, Side 70

Tímarit Máls og menningar - 01.08.1940, Side 70
156 TÍMARIT MÁLS OG MENNINOAR um bókmenntum barizt hetjulega og aukið fylgi sitt, þótt við mikla örðugleika hafi verið að stríða. Endurfæðingartímabilið hafði þó mikil og góð áhrif, sérstak- lega i því að sameina tunguna, liið forna ritmál, alþýðumálið og mállýzkurnar. En bókmenntir þess náðu ekki til alþýð- unnar, þær voru einkaeign stúdenta og annarra með nútíma- menningu. Brautryðjandi hinnar nýju stefnu (þar með taldar bókmennt- ir frá 1917) er Lu Hsiin talinn, og hefur honum verið líkt við Gorki eða Tsjekkoff. Eins og flestir liinna yngri rithöfunda Kína, sem valið hafa sér að yrkisefni þrælkun alþýðunnar þar i landi, hefur hann verið ofsóttur og orðið að fara huldu höfði. Margir þessara ritliöfunda sitja í fangelsi, hafa verið drepnir eða orðið að flýja land. Sú saga er annars ekki einkennandi fyr- ir Ivína, það er sameiginlegt ritúal allra „menningarlanda“. Pa Chin, höfundur þessarar smásögu, er fæddur 1896, og hef- ur skrifað margar skáldsögur auk smásagna. Bækur hans hafa verið þýddar á rússnesku, þýzku og frönsku, og þykir mikið til þeirra koma i þeim löndum. Hann er einn af samherjum Lu Hsiin, og einn þeirra, sem flýja varð land. Mér er ókunnugt um mitt eigið lieiti (hafi mér þá nokkurn tíma verið gefið nafn) og hinn rétta aldur minn veit ég heldur ekki, því að sýnilega er ég hlutur, sem, af einskærri tilviljun hefur lent inn i þessa veröld, verið fundinn alls staðar og hvergi og fleygt á ný í liugsunar- leysi — likt og þegar maður tekur upp stein á göngu sinni, án nokkurs tilgangs, og flevgir honum litlu síðar kæruleysislega frá sér. Ég veit ekki, hver var faðir minn eða móðir. Ég er hlátt áfram hlutur, sem var skilinn eftir, yfirgefinn, hafði gleymzt, auðkenndur með sama mórauða hörundslilnum, sams konar svörtu hári, svört- um augum, flötu nefi og sama lága vextinum og hundr- að miljónir annarra, sem örlögin höfðu ákveðið, að ég skyldi lifa á meðal um stundar sakir. Eins og allir aðrir átti ég mér bernsku, en hún var að mörgu leyti einstök, hvað mig snerti. Enginn sýndi mér vinarhót, enginn hlúði að mér eða annaðist þarfir mínar.

x

Tímarit Máls og menningar

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Tímarit Máls og menningar
https://timarit.is/publication/1109

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.