Tímarit Máls og menningar - 01.12.1945, Side 100

280
TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR
Stundum verffur manni á aff efast um aff tilfinningar þær sem skáldið lýsir
cigi sér dýpt og alvöru og séu ekki byggffar upp af skynsamlegu viti. Er þaff
að sjálfsögðu tilhæfulaus affdróttun en ber þá vott um að skáldinu bafi ekki
tekizt að gefa kvæffum sínum þann innileik sem þarf til þess að þeim verði
trúaff.
Eitt er það kvæffi í bókinni, sem á engan hátt er samboffiff gáfuffu skáldi.
I'aff er Heilagt stríff, um frelsisbaráttu Norffmanr.a. Þaff er ort í þeirn ömur-
lega glamrarastíl sem tíffkast hér á Islandi, þegar slík yrkisefni eru valin.
íslenzk skáld hafa sennilega enga möguleika á því aff gera baráttu þeirra
þjóða sem kúgaffar voru af nazistum nein skil. Ríkasta ímyndunarafl virðist
ekki nægja til þess. M. K.
SÓLBRÁÐ. KvœSi ejtir GuSmund Inga Kristjáns-
son. Snælandsútgáfan. Reykjavík 1945.
Obbinn af Ijóffum þeim sem út koma á Islandi er befðbundinn og ófrum-
legur. Ljóffasmiðir þeir sem aff þeim standa tönglast í sífellu á sania hátt á
sömu yrkisefnunum. Flestir skyni bornir tslendingar myndu geta samiff slík
Ijóð ef þeir legffu þaff fyrir sig, en sem betur fer eru fæstir haldnir þeirri
áráttu. Lágkúrulegar hugsanir og vanaffar tilfinningar verffa aff engu mcrkari
þótt þær séu rímaffar og stuðlaffar.
Guffmundur Ingi Kristjánsson mun verffa aff teljast lil hinna hefðbundnu
Ijóffasmiffa, og er hann þó af betra taginu. Yrkisefni lians eru ófrumleg og
meðferffin aff engu sérkennileg. Hann virffist eiga auffvelt meff aff semja ljóð,
en er ekki aff sama skapi vandlátur. Oít bættir honum viff aff hreykja áherzlu-
rýrum orffum, svo sem forsetningum og samtengingum, upp í hásæti ljóffa
sinna með því að gefa þeim stuðla eða rím, enda eru flest íslenzk skáld mjög
hirffulaus um þaff. I’au kvæði Guffmundar Inga seni bezt er hægt aff fella sig
við eru frásagnir hans og hugleiðingar úr sveitalífinu t. d. Mjaltir og Jarðar-
gull, en þó er erfitt að kingja allri þeirri rómantík sem hann vefur um hvert
handtak sem í sveit er unnið. Á máli hans er sveitalífiff „lifandi hetjusaga" en
flutningurinn til bæjanna „þrá gullkálfinn aff sjá“! Annars yrkir Guffmundur
Ingi mikið af tækifærisljóffum og fer fögrum orðum um fornar dyggðir, breysti,
karlmennsku, bindindi, frelsi, ungmennafélögin, samvinnuhreyfinguna og ágæti
Framsóknarflokksins. Má þaff teljast meinlítiff. Hitt er öllu verra þegar liann
yrkir um frelsisbaráttu Dana og Norffmanna effa lát Nordahls Griegs og Kar-
cr.ar Boye í rislágum ljóffum. Þau yrkisefni hefðu átt skilið betri meðferð.
M. K.