Tímarit Máls og menningar - 01.06.1950, Qupperneq 74

64
TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR.
2.
Grár nökkvi mjakast yfir hið botnlausa djúp
gegnum endalausa nóttina:
vér kóngsþrælar vér krossþrælar dýfum árunum sem í bik
— þungur er vor róður.
Oddhvöss mánasigð rífur svarta skýjaglópa á hol
bleik feigsglæta vætlar úr sárunum:
vér kóngsþrælar vér krossþrælar sjúgum skorpnar varirnar
af þorsta
— þungur er vor róður.
Náhvelið rennir tönn sinni á þetta undarlega skip
en það er úr steini það er úr forhertum steini:
vér kóngsþrælar vér krossþrælar spýtum angistinni
út fyrir borðstokkinn
— þungur er vor róður.
Kaldir járnhlekkir rjúfa næturinnar válegu þögn
sérhver stuna drukknar í glamri þeirra:
vér kóngsþrælar vér krossþrælar störum inn í
blóðskaflinn framundan
— þungur æ þungur er vor róður.