Tímarit Máls og menningar


Tímarit Máls og menningar - 01.12.1952, Side 71

Tímarit Máls og menningar - 01.12.1952, Side 71
TIL VARNAR SKÁLDSKAPNUM 277 ég ekki deila við hann um það: traduttore, traditore. En ég staldraði við annað atriði máls hans sem virtist liggja honum öllu þyngra á hjarta. Hann vitnar í fyrstu hendingar annars ljóðsins: Á götunni lield ég sem glasi Fullu af galdraljósi og spyr: „Og til hvaða manns skírskotar þessi skáldskapur?‘£1 Já til hvaða manns skírskotar þetta? Hvað kemur okkur þetta við? Je tiens la rue comme un verre Plein de lumiére enchantée Le plus beau fruit de la terre. Hvað kemur þátttakendum í stríði. leynihreyfingu, skæruhernaði, við hamingja Eluards? Hvað kemur okkur við mannleg hamingja? Það er ef til vill misskilningur hjá mér, en ég held að nú sé ekki nema eitt lítið skref fyrir okkur að taka og þá getum við spurt: Hvað kemur okkur við mannleg viðleitni? Það er slæmur galli á gagnrýnanda, ekki sízt á sósíalistískum gagn- rýnanda, að hafa ekki áhuga á mannlegri viðleitni, já ég vil leyfa mér að spyrja hvað það er sem getur knúið slíkan mann til að gefa sig við gagnrýni. Ég fæ ekki betur séð en það sé hin skarpasta mótsögn: aðal- grundvöllur sannrar menningargagnrýni hlýtur að vera áhugi á og samúð með mannlegri viðleitni. Ég vil ekki ætla Bjarna Benediktsson lakari en hann er, quandoque bonus dormitat Homerus, allir getum við átt okkar veikleikastundir, ef til vill hefur gagnrýnandinn aðeins sofið illa nóttina áður en hann skrifaði gagnrýnina. En ef við eigum mikið af mönnum sem yppta öxlum yfir hverju einu sem fram kemur og segja hvað kemur okkur þetta við, þá getum við áreiðanlega fljótlega hætt að kalla okkur menningarþjóð. Nú veit ég að Bjarni Benediktsson mundi vilja svara því til að ekki sé honum (og almenningi, því hann mun telja sig tala fyrir hönd almennings) allt óviðkomandi, sem sé ekki það sem er beint innlegg í baráttu dagsins:1 2 1 Þjóðviljinn, 17. júlí 1949. 2 Nýlega hefur þessi sami gagnrýnandi talað um að skald ættu ekki (eða sem minnst) að yrkja um blóm, og fugla, og dauðann, heldur um menn „án umskrifta". Gagnrýnandinn veit auðsjáanlega ekkert hvað hann á að segja og lítið hvað hann
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124

x

Tímarit Máls og menningar

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Tímarit Máls og menningar
https://timarit.is/publication/1109

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.