Tímarit Máls og menningar - 01.03.1954, Síða 26

16
TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR
leggíngum sínum á plagginu: Óttist eigi, danskir menn, líkin af yður
munu finnast! Aðalatriði þessa máls, samkvæmt plaggi Christensens, er
það að hafa uppi á sem flestum líkum, svo unt sé að lesa hvaða nafn
stendur á hinum fyrirskipaða seðli sem hver maður skyldi bera á sér.
En til þess að bæta hina miklu nauðsyn sem Christensen telur á því að
finna líkin, þegar stundir líða, (og fornleifafræðíngar eða aðrir taka til
að snefla í rústum Kaupmannahafnar,) þá verður að gera sérhverri fjöl-
skyldu í Danmörku að skyldu að láta varnarstofnun borgaranna í té ná-
kvæma lýsíngu íbúðar sinnar með því að svara útí æsar þaraðlútandi
spurníngalistum sem sendir verða á hvert heimili í landinu. Það er mikil-
vægt, segir í plagginu, að nákvæmlega sé skýrt frá því, hvar sérhver per-
sóna sofi í íbúðinni, sömuleiðis hvaða venjur hver og einn fjölskvldu-
meðlimur hafi tamið sér, meðal annars hvort nokkur karl eða kona á
heimilinu hafi þann sið að sitja framá nótt við bóklestur í stofunni;
því ef slík vitneskja er til um hverja fjölskyldu, þá er hægt að kjarnorku-
hríðinni lokinni, þegar farið verður að grafa í rústirnar, að geta sér þess
til hvaða persóna sé líklegust til að eiga bein þau er finnast kunnu þar í
rústinni, til dæmis, sem ekki er ósennilegt að stofan hafi verið — og það
meira að segja þó svo illa kynni að hafa tiltekist að hinn áfesti seðill með
nafni hins brunna kynni að vera orðinn ólæsilegur, osfrv., osfrv.
Þannig hélt semsagt þessari visku áfram — til að friða almenníng —
dálk eftir dálk í blöðum Kaupmannahafnar undir nafni hins merkilega
manns Christensens læknis og sérfræðíngs í kjarnorkustríði. Ég var
staddur í Danmörku um þessar mundir og skrifaði í minnisbók mína
nokkur helstu atriðin úr þessu, en ég held að ég endist ekki lil að endur-
segja öllu fleira úr plagginu að sinni. Ég skal hinsvegar taka það fram
að mér tókst aldrei að finna nokkurn mann í Danmörku sem þætti senni-
legt að aukatekið orð í „dagskipuninni“ væri frá Christensen þessum
sjálfum runnið, né yfirleitt frá nokkrum dönskum manni.
Mörgum mundi nú virðast sem ekki væri miklu hægt að bæta við
plagg einsog það sem nú var frá sagt, og lesið var yfir hausamótunum á
dönum á þeim tíma er horfur voru hvað glæsilegastar hjá stríðsæsínga-
mönnum. Þó átti enn eftir að koma fram í Danmörku það furðuverk í til-
skipunarformi frá upphaldsmönnuin kalda stríðsins, sem lætur jafnvel
sjálfan Christensen blikna. Undir þetta nýa skjal, sem kom fram árið
eftir, var látið standa nafn Petersens nokkurs sem þá var landvarnarráð-