Tímarit Máls og menningar


Tímarit Máls og menningar - 01.03.1956, Side 92

Tímarit Máls og menningar - 01.03.1956, Side 92
TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR nýstárlegri ljóðform en aðrir. Þess er og skylt að geta, að Ijóð hans þóttu enganveg- inn lakari en obbinn af ljóðum hinna. Aft- ur á móti bar óbundið mál bans þá þegar ótvíræðan vott um næman smekk og ríka tilfinningu fyrir margbreytileik orðsins, svo í merkingu sem hljómi. Þar réði næmi og mælikvarði Ijóðskáltlsins á það sem jafn- vel telst fjarskylt hinu Ijóðræna. Svo liðu ár. Hannes birti nokkrar smá- sögur og ljóð jöfnum höndum. En þar kom, að hann hætti með öllu að skrifa sögur. Þegar „Dymbilvaka" kom út, 1949, og vakti verðskuldaða athygli, var jafnvel svo kom- ið, að menn gerðu ekki ráð fyrir því lengur að Hannes myndi leggja rækt við sögu- formið framar. Allur þorri manna, sem síð- an kannast við ljóðskáldið Hannes Sigfús- son, hefur varla haft hugmynd um, að þessi sami maður skrifaði á sínum yngri árum allmargar smásögur og þónokkuð mörg upp- höf á skáldsögum, sem öll gáfu góð fyrir- heit þeim sem fengu þar í að hnýsast, enda þótt þau yrðu aTdrei barn í brók hjá höf- undi, ýmissa hluta vegna. —- Athugasemd- inni frá árum ungskáldaklíkunnar hafði nú náiiast verið snúið við: menn ætluðiist ekki til þess, að Hannes semdi prósa; hinsvegar var hann af öllum góðum mönnum hvattur til að snúa sér eindregið að Ijóðagerð. Það vakti því ekki litla eftirvæntingu er það fréttist á s.l. vetri, að Hannes hefði að nýju tekið til við óbundið mál — og lokið við skáldsögu. Að vísu fór höfundurinn sjálfur mjög hógværum orðum um söguna og kvaðst ekki vera nema í meðallagi ánægður með hana. Engu að síður mátti vænta þess, að hún yrði þónokkur viðburð- ur. Með tilliti til þess sem að framan getur, er vafasamt að kalla „Strandið" byrjenda- verk; og þó er það óneitanlega fyrsta skáld- verk höfundarins fullgert. Sagan ber fá ein- kenni viðvanings; hinsvegar vottar hún bæði hugmyndaflug og tök á efninu, sem þekktari og reyndari höfundar mættu vera ánægðir með að geta státað af, margir hverjir. Ég las fyrsta kaflann og leizt vel á. í ann- ari lotu las ég næstu tvo kaflana og fannst þeir slakir. Ennþá finnst mér þeir vera það, samanborið við aðra hluta bókarinnar, enda þótt forsendur þriðja kafla séu mér nú ljósari en á meðan ég las hann fyrst. — f öðrum kafla kemur höfundur upp um skort á þekkingaratriðum, sem jafnan er hvim- leiður, þó ekki þurfi hann að rýra skáld- skapargildi verks út af fyrir sig: Ólíklegt þykir mér, að nokkur Kínverji hugsi til eyj- ar með nafninu Formósa. Það nafn mun vera japanskt að uppnina. En til er ey, sem á kínversku nefnist Taívan, eða eitt- hvað nálægt því. — Sömuleiðis er óhugs- andi, að Lí Tsú sé sonur Ló Tsú — nema kannske launsonur —, þvf samkvæmt þar- lenzknm sið eru ættarnöfn jafnan höfð fyrst. Tsú Lí og Tsú I.ó gætu hinsvegar verið feðgar eða bræður, án þess að hnevksla nokkurn mann. f þriðja kaflanum kannaðist ég við gam- alt skáldsöguefni Hannesar, er komst víst aldrei öllu lengra — sem betur fer. Enda- þótt gaman kunni að vera að innskoti þessu sem sjálfstæðu fyrirbæri, er það tvímæla- laust til lýta á „Strandinu", skemmir heild- arsvip sögunnar og glepur fyrir lesandan- um, en verður ekki nema að litlu leyti til að skíra myndina af andlegu ásigkomulagi vitavarðarins, eins og ætlunin hlýtur þó að vera. Ég held, að Hannes hefði ekki átt að notfæra sér sitt gamla sögubrot þama, a. m. k. ekki í jafn sterkri mynd. Auk þess hefði farið betur á því, að annar og þriðji kafli hefðu skipt um röð. „Sögu“-kaflinn þar sem hann er, og eins og hann er, sem einskonar innskot í lýsingunni á skipverjum, umhverfi þeirra og uppmna, er eini stóri gallinn á byggingu bókarinnar. Þetta er þeim mun 82
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108

x

Tímarit Máls og menningar

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Tímarit Máls og menningar
https://timarit.is/publication/1109

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.