Tímarit Máls og menningar - 01.07.1957, Qupperneq 19

BREF TIL MAJU
samþykktum gegn minnihluta. Eða livar voru ökónómisk og pólitísk lýðræS-
isréttindi þess mikla hluta Islendinga, sem gengisfellingin og hersetusam-
þykktin voru þröngvuð upp á með meirihlutaofbeldi á alþingi? Heldurðu
það geti komið til mála, að svona lagasetning skaði hér hervarnirnar? Þær
vil ég ekki skaða. Ég vil ekki hafa af íslendingum þá heitt þráðu og göfugu
fórn í þágu lýðræðis og friðar að vera þurrkaðir út í atomstyrjöld, og því
um síður, ef það yrði gert með þeim myndarbrag, að þeim yrði sparað það
ónæði að þurfa að fara á fætur á efsta degi, eins og suma spíritista er farið
að gruna, þegar Lúðurþeytarinn mikli kemur í dýrð sinni í skýjum himins.
íbsen var stórsnjall rehúsameistari forðum daga, þegar miðpunktur lífsins
var á Isafirði, en ég var ónáttúraður fyrir þá íþrótt og ónýtur. Nú hrópa ég
til hans í sárri neyð minni, að hann ráði þann rebús allra rebúsa: bóluefni
gegn músik, ef Bandaríkin bregðast. Verði það ekki bráðlega fundið eða tek-
ið í notkun, á ég ekki langt eftir, og mannkynsins mun bíða sívaxandi afvitk-
un og heilsuleysi.
Eitt er ég alveg sannfærður um. Það er að Andskotinn hefur fundið upp
óperuna. Hún er þau hryllilegustu, lopalengstu og stórvirkustu eyðilegging-
arólæti, sem lagt hefur að mínum eyrum. Þó yfirgengur allt háreystin í óper-
unum í Kína. Ég titra allur aftan fyrir, þegar ég hugsa um það. Ég var stór-
bilaður á taugum eftir að hafa hangið, þreyttur og hálfdottandi, undir þeim
ólátum í nokkra klukkutíma í nokkur kvöld.
Ég er ekki að skrökva að þér. Ég ætla að nefna eina bilunina til sönnunar.
íbsen kannast efalaust við hana úr læknavísindunum og getur borið um, að
mér hefði ekki getað dottið í hug að ljúga henni upp. Hún lýsir sér í snögg-
um kláöakippum á nokkrum stöðum í andlitinu og alltaf á sömu stöðunum,
svo pikkandi sárum og ertandi, að ég er rokinn í að klóra mér, áður en ég
veit af. Þetta er leiðinlegt framan í gestum. Til svona hafði ég aldrei fundið,
áður en ég sat undir óperunum í Kína. Þarna virðast hafa gengið úr lagi ein-
hverjir taugamiðpunktar, og ég er orðinn úrkula vonar um, að þeir komist
í lag aftur.
Svo fel ég þig algóðum Óvini óperunnar og bið þig að bera einstaklega
kæra kveðju frá mér til íbsens.
Þinn einlægur og þó stundum tvöfaldur:
ÞÓRBERGUR ÞÓRÐARSON
tímarit máls oc menningar
97
7