Tímarit Máls og menningar


Tímarit Máls og menningar - 01.07.1957, Side 22

Tímarit Máls og menningar - 01.07.1957, Side 22
TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR ég.“ Jafnvel þó þessi ómaklegu ummæli Chaplíns séu tæpast sannmæli, þá lýsa þau þrátt fyrir allt þeim kala, sem hann bar til tengdaföður síns bæði fyrir tómlæti það, sem O’Neill sýndi dóttur sinni og fjandskap þann, sem hann sýndi honum. Um hjónaband Carlottu Monterey og O’Neills mætti skrifa langt mál, en þau fáu orð, sem hér fara á eftir verða að nægja að svo stöddu. Margt bendir til þess, að sam- búð þeirra hafi ekki verið sérlega farsæl síðustu æviár O’Neills, en þó fátt betur en þær ótal árangurslausu tilraunir, sem hann gerði til þess að láta loka konu sína inni á geðveikrahæli, en svo illa tókst til, að þessar ítrekuðu tilraunir hans strönduðu ávallt á því, að sérfræðingar geðveikrahæl- anna voru honum ekki samdóma um geð- heilsu konunnar. Það er deginum Ijósara, að þessir rauna- legu þættir úr einkalífi höfundar, sem hér liefur verið drepið á, gætu orðið áhrifarík atriði í harmleik, en áður en skýrt verður nánar frá fleiri átakanlegum staðreyndum úr ævi O’Neills, skulum við ræða önnur mál. Þegar leikbókmenntasaga 20. aldarinnar verður skráð, mun Eugene O’Neill áreiðan- lega skipa veglegan sess meðal betri skálda vorra daga. Hvaða mælikvarði, sem lagður verður á listgildi verka hans, verður sú saga aldrei að fullu sögð, nema að hans sé getið oft og ítarlega. í landi, þar sem ættfræði er svo mjög í hávegum höfð, er ef til vill ekki úr vegi að byrja á því að rekja örlítið ætt höfundar. Faðir Eugenes, James O’Neill, fæddist á Ir- landi 1847, og fluttist með foreldrum sínum til Bandaríkjanna meðan hann var enn á barnsaldri. Þegar í æsku varð hann svo bergnuminn af leiklist, að hann ákvað að helga henni alla orku sína og ástundun upp frá því. Árið 1867 lék hann fyrsta hlutverk sitt á sviði þjóðleikhússins í Cincinnati rúmlega tvítugur. Það átti fyrir honum að liggja að verða einn af ástsælustu leikurum samtíðar sinnar. Hann túlkaði tilfinningar og hugsanir ýmissa ólíkra leikpersóna úr verkum Shakespeares, allt frá Romeó til Ilamlets um nokkurra ára skeið á leiksýn- ingum víða í Bandaríkjunum, en þótti síðar gera hlutverki Edmond Dantés í sjónleik byggðum á skáldsögu Dumas svo frábær skil, að hann varð þegar í stað ímynd dirfsku og drenglyndis í augum allrar þjóð- arinnar. Þessi nýstárlega riddarasaga, sem ól svo mjög á hetjudýrkun almennings, átti svo einstökum vinsældum að fagna, að James O’Neill lék ekki annað hlutverk næstu 15 ár. Svo mikið er víst, að enginn samtíðarleikari komst í hálfkvisti við hann er laun og lýðhylli varðar. Þótt hann fylli að vísu flokk þeirra gæfumanna, sem finna köllun sína á unga aldri, taldi samt sonur hans hann vera raunalegasta dæmið um skelfingu veraldargengisins, sem hann þekkti. í stað þess að velja sér verkefni, sem vænleg voru til fullkomnunar og þroska í listgrein sinni, beið James O’Neill tjón á sálu sinni vegna ágirndar. Móðir Eugenes O’Neills, Ellen Quinlan, var kaþólsk kona af írskum ættum. Hún var fædd í New Haven, en ólst upp í Mið- ríkjunum, þangað sem foreldrar hennar höfðu flutzt, þegar hún var barn. Menntun sína fékk hún í nunnuklaustri í South Bend, Indiana. Þegar hún giftist James O’Neill, sem hún hafði kynnzt þar, komst hún um leið í kynni við líf og lýð, er hún sökum skapgerðar sinnar og upp- eldis var frábitin í upphafi, og gat í raun- inni aldrei sætt sig við né skilið til fulls. Ilún fylgdi manni sínum einlægt á leik- ferðum hans landshornanna á milli, og Eugene litli, sonur þeirra, átti ekkert heim- ili fyrstu sjö ár ævi sinnar nema misjafn- lega heimilisleg herbergi á gistihúsum, þar sem iðulega var ekki gist nema um blánótt- 100
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116

x

Tímarit Máls og menningar

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Tímarit Máls og menningar
https://timarit.is/publication/1109

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.