Tímarit Máls og menningar - 01.09.1963, Síða 18

TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR
iðnað, sem er framtíðarloforðið. Til-
raunir lians til framsóknar yfirbuga
stundum fólkið og vanhelga flestar
kennisetningar okkar um frelsi ein-
staklingsins. En kommúnisminn er,
eins og Arnold Toynbee segir, „sá,
sem er minna þröngsýnn af þessum
tveim stefnum, og fyrir þá sök er
hann öflugri.“
Næstu tvö atriðin í þessari afbrota-
og vanrækslusyndaskrá Bandaríkj-
anna verða ekki rakin hér, en þau
fjalla um vanmat Bandaríkjanna á
menntun og þróun Kommúnistaríkj-
anna og neikvæða stefnu Bandaríkj-
anna almennt. Sjöunda atriðið nefnir
höfundur svo:
7. Við lókum upp nokkrar verslu
hliðarnar á kerfi keppinauts okkar.
„Um leið og við gleymdum því, að
afneitun ein byggir ekkert upp, hóf-
um við að reisa múrveggi. Síðan varð
að styrkja hinn alþjóðlega múr um-
hverfis Rússland og kommúnismann
með öðrum minni múrveggjum, unz
svo var komið, að risinn var múr-
veggur kringum hvern einasta Banda-
ríkjamann, og flestar óánægjuraddir
þagnaðar.
Samsæri kommúnismans jókst og
margfaldaðist í meðförum, svo að
það var orðið að lífshættu fyrir vold-
ugustu þjóð allra tíma. Sjúkdóms-
kenning var samþykkt um kommún-
ismann og hún svo banvæn, að sér-
hver kommúnisti var líklegur talinn
til að bera sýkil, er sýkt gæti allan al-
menning. Síðan voru öll tæki laga og
þjóðfélagslegra áhrifa notuð til þess
að eyðileggja alla kommúnista, og á-
samt þeim meðreiðarsveina unz svo
var komið, að sérhver maður og hug-
mynd, sem ekki var lengst til hægri,
var í hættu.
Þegar Krústjoff afneitaði Stalín
lýsti hann því, hvernig Stalín hefði
fundið upp brennimerkið „óvinur
fólksins“, en með því barði hann nið-
ur alla grunaða og verjendur þeirra.
Hliðstæðan hjá okkur var brenni-
markið „óameríkanskt“, sem beitt var
af þingnefndum, er voru lifandi af-
neitun hinnar amerísku meginreglu,
að sérhver maður sé frjáls að því að
hugsa það sem hann vill. Eigi að síð-
ur fóru þessar nefndir yfir landið til
þess að afhjúpa sérhvern þann, er
einhverntíma hafði haft eitthvert
samband við kommúnista, jafnvel á
kreppuárunum, og útdeildu skapraun
og skaða.
Hugsanaeftirlitsmönnum okkar féll
ekki orðið taugaveiklun, en hún jókst
sífellt unz atkvæðamikill blaðaeig-
andi, M. F. Ethridge, frá Louisville
Courier-Journal, varaði okkur við
því, að heimasjúkdómur okkar væri
orðinn „sálsýki, sem hefur inni að
halda öll ill öfl Rannsóknarréttar-
ins, rússnesku leynilögreglunnar,
nazismans, Stalínismans, Ku Klux
Klan og allra þeirra sjúku afla, er
208