Tímarit Máls og menningar - 01.09.1963, Blaðsíða 73

ESPERANTO SEM ÞÝÐINGAMAL
skolast eitthvað til á þeim ferli. Einkum mun þetta eiga við um Ijóð. Oftast
eru þýðingar gerðar af erlendum mönnum, misjafnlega færum í viðkomandi
tungumálum. Hér gegnir þó sérstöku máli um þýðingar á esperanto. Þær eru
langoftast gerðar af mönnum, sem eiga viðkomandi mál að móðurmáli, en
hafa lært esperanto til hlítar. Er þeim því ætlandi, að gera sem nákvæmastar
og beztar þýðingar, þar sem þeir þýða nær undantekningarlaust úr móður-
máli sínu. Því er það, að esperantoþýðingar eru að öllum jafnaði trúverðug-
astar þýðinga. Það virðist því mjög svo eðlilegt að þýða skáldverk eftir þýð-
ingum þeirra á esperanto, ef þýðandinn þekkir ekkert til frummálsins, en
kann esperanto.
Ég ákvað því að gera eftirfarandi tilraun. Ég valdi eitt gott ljóð eftir ís-
lenzkt nútímaskáld, þýddi það á esperanto, sendi síðan þýðinguna til ensku
esperanto-skáldkonunnar Marjorie Boulton og bað hana að þýða á ensku.
Varð hún fúslega við þeirri bón. Læt ég þýðingar þessar ásamt frumtextanum
fylgja hér á eftir. Geta lesendur dæmt um, hvernig til hefur tekizt. Óþarft er
að geta þess, að Marjorie Boulton kann ekkert í íslenzku.
TRÉÐ
(eftir Þorstein frá Hamri)
Ég spurSi ekki hvort hann væri mér ætlaður: veruleik-
inn, þetta tré sem heitir mér víndögg af laufum sem á
morgun skrælna og falla handa snjónum.
ESa þessi guli vegur sem liggur inní forsæluna einsog
opinberun einhvers eSa einskis.
Ég hafði vænzt þess að vera forðað frá allri hugsun og
búa framvegis við óráðinn draum.
Þeyr í tóminu: hann andar burt hismi rúmsins:
löndum höfum sól túngli mönnum.
Ég er neyddur til að greina háreysti lestar í fjarska.
Og að lokum neyðist ég til að bíða hennar og leita nátt-
staðar undir trénu; og skoða tréð.
263