Tímarit Máls og menningar - 01.09.1963, Qupperneq 41

TÍMARIT MÁLS OC MENNINGAR
ættuð því að gefa yður tóm til að
kasta mæðinni og draga andann ró-
lega.
Allir þér, sem boðið trú á eilíft
líf. sem og þér, sem reiknið með eilíf-
um dauða, þér sem Irúið á sálina og
þér sem afneitið henni, þér, sem berj-
izt fyrir vestrænni samvinnu og þér,
sem viljið ástunda blutleysi, þér, sem
viljið beita fjármagninu fyrir plóg
einstaklingsframtaksins og þér, sem
látið yður dreyma um samvirkt þjóð-
skipulag, þér, sem trúið því að al-
menningshlutafélög séu allra meina
bót, og þér, sem setjið allt yðar traust
á samvinnustefnuna, þér, sem prédik-
ið bindindi og þér, sem viljið hafa
frelsi til þess að drekka allt það er
hugur yðar girnist, þér, sem viljið
betrumbæta æskulvðinn og þér, sem
hafið fengið köllun til þess að bæta
líðan málleysingja, í stuttu máli, allir
þér, sem hafið fengið köllun til að
betrumbæta heiminn með prédikun
og skapa hann í yðar mynd, flýtið yð-
ur hægt. Verið miskunnsamir og legg-
ið ekki þyngri kross á herðar okkar
vesælla áheyrenda en við erum færir
um að bera. Og gefið okkur ekki
stærri skammt af andagift yðar,
vizku, eða speki, en við erum hæfir til
að þiggja.
Á einum stað í Helgakveri er frá
því skýrt, að guð veiti öllum skepnum
eins margar og miklar velgerðir og
hver og ein þeirra sé hæf til að þiggja.
Himnafaðirinn er, með öðrum orð-
um, svo hagsýnn, mitt í ríkdómi sín-
um, að miða gjafir sinar við hæfni
þiggjandans.
Þetta mætti verða prédikaranum til
nokkurrar leiðbeiningar.
Hversu sem hann er vel af guði
gerður hlýtur hann þó að ráða yfir
takmörkuðum birgðum andagiftar,
vizku, þekkingar og speki.
Hví skyldi hann þá ekki miða gjaf-
ir sínar til áheyrendanna við það há-
mark, er hann teldi nokkurnveginn
víst að þeir væru hæfir til að þiggja.
231