Tímarit Máls og menningar - 01.09.1963, Side 74

TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR
LA ARBO
(þýðing á esperanto)
Mi ne demandis cu por mi gi estas celita: la realeco,
tiu arbo kiu permesas al mi vinroson de folioj kiuj
morgau velkos kaj falos por la nego.
Au tiu flava vojo kiu kondukas en l’ombrecon kiel
malkaso de io aú nenio.
Mi estis atendanta ke mi eskapos cian penson kaj
vivos plu kun nesolvita songo.
Brizo en la seneco: gi spiras for la fatrason de
l’spaco: landojn marojn sunon lunon homojn.
Ekaúdas mi devige la bruon de trajno el la forajo.
Kaj en la fino mi estas devigita gin atendi kaj
tranokti sub la arbo; kaj esplori la arbon.
THE TREE
(þýðing á ensku gerð eftir esp.textanum)
I did not ask if it was meant for me: the reality,
that tree that promises me wine-dew of leaves which
to-morrow will wither and fall for the snow.
Or that yellow road that leads into the shade like
a revelation of something or nothing.
I was expecting to be excused all thought and
go on living with an unresolved dream.
A breeze in emptiness: it blows away tlie rubbish
of space: lands seas sun moon people.
I am obliged to hear the noise of a train in
the distance.
And in the end I have to wait for it and pass
the night under the tree; and inspect the tree.
264