Tímarit Máls og menningar - 01.07.1964, Page 25

Fundað í þágu guðs vors lands
ur sínar. Hann var sannast að segja með afbrigðum feiminn, úr sveit, og
hafði aldrei náð sér í konu þótt hann hefði unnið eins og skepna í torfi og
mold og sagði oft við sjálfan sig um kvöld og nætur að það hlyti að vera
mikil náð að eiga trygga konu til að hugsa um sig. Þá sagði hann við
sjálfan sig sem svo, Ég er of feiminn, en ég á ekki að vera feiminn. MaÖur
var settur í allan fjandann þarna í sveitinni og fátt um meyjar; rista torf
og grafa mó úr heilum mýrum; og eiginlega hefði maður ekki orðið svona
grindarlegur ef maður hefði ekki . . . Og svo engjaverkin, guð minn góður,
keyra blautar sátur upp á bikkjurnar! Já, ég var of feiminn og þorði
ekki annað en hlýða eftir að pabbi dó og mjamta aldrei hvað sem á gekk
þar til ég losnaði úr þessu helvíti fyrir fullt og allt.
Ja hann bara kom dálítið skrítilega fram maðurinn, sannast að segja eins
og dóni. Ég sat eitt kvöld þarna inná búllunni þeirra, þessara listamanna,
yfir kaffi, ósköp rólegur og fáskiptinn. Sem sagt sat þarna í mestu ró. Ég
man nú ekki hvað klukkan var, en hvað um það þá sem sé sat ég þarna yfir
kaffinu mínu þegar dóninn kom stormandi eins og hross en ekki siðaður
borgari, óhreinn, mikil ósköp, svo fólki hraus hugur við að sjá manninn.
Hann var víst án allrar lygi í óhirðu sá svarti sauður. Jakkinn blautur utan
úr slabbinu og ... ja þvílíkt!
Hvað Jón? Hvað svo fóstri?
Allur kuðlaður maðurinn, allur grár af af af ... ja hverju haldiÖi?
Það er ekki gott að vita.
Fiðri! sagði hann.
!!!
Já þótt þið hlæið.
Ljóti andarúnginn það! sagði Jón, þúngur maður og þriflegur, þriflega
þybbinn. Já, var kauðinn ljótur?
Ekki beint selskapsprýði, skyldi maður halda! Mér datt í hug hvort hann
hefði sofið í öllu saman í einhverjum hænsnakofanum . .. Ja hvað á maður
að halda um svona fólk? Nema það var ekki nóg að hann kæmi nú svona
ókræsilegur inn — en vippar hann sér þá ekki að mér með megnasta dóna-
skap: Hvort ég væri ég sjálfur, eins og hann sagði, Jón Jónsson, hvort ég
væri viss um það.
Nú og hvað sagÖir þú Nonni?
Ja hvort ég ekki var ég sjálfur og hefði alltaf veriÖ! Hvort ég ekki var!
Og svo?
135