Tímarit Máls og menningar - 01.07.1964, Blaðsíða 28

Tímarit Aláls og menningar
vöru, hvað finnst þér eða hvernig líst þér annars á það sem drjólinn hefur
veriS aS hnoða? Er það ekki eintómt glíng-glong, trunt-trunt og dúmm-
domm? sagði Jón, sá Jóninn sem átti konu sem heitir Rósa.
Ég vil nú að vísu ekki taka neitt úrslitavald ha um það að ...
Nei, auðvitað kemur það ekki til greina Jón, sagði Jón með festu. ViS
verðum víst eins og að venju að taka eitthvað til lestrar eftir hvern fyrir
sig, til að finna, þótt ekki sé fastar að orði kveðið, keiminn af því sem
þeir eru að .. .
Ef segja skal eins og satt er, greip Jón fram í, þá er ekki vottur af þessari
aötinu hrærðu tilfinníngu, þið skiljið, ha ... og því síður að maður geti
ímyndað sér að hann kenni klökkva hjartans eins og til dæmis Jón og Guð-
mundur, sem ekki fengu þó alltaf það sem hjartað þráði, nei hvort þeir
fengu! sagði Jón. Sem sé alls ekki, að því er mér virðist, líklegur til að
vekja ... ÞaS vantar alveg þetta ljúfsára hjartarímsins spil í öll hans ljóð
sem ...
Einmitt Jón, ég skil. Einmitt það sem ég fann á mér og gat búist við af
slíkum ...
Er ekki sama sagan að gerast hjá þessum málurum? spurði Jón nú allt
í einu eftir lánga þögn. Það er sagt, ja hugsiði ykkur, að belja ... belja
hafi slett litum á vegg í Frakklandi! Ha! Eftir því sem sagt er, slett úr
klaufunum skepnan þar til þetta svokallaða málverk var orðið alveg ravissant
eftir því sem þeir frönsku segja. (Las það í Eimreiðinni á sínum tíma
minnir mig). Létu náttúrlega fleiri en eina dós við afturendann á skyn-
leysinu, marga liti, nema settu síðan rafmagn í hrygginn á flórdómnum,
ha! Haldiði slíkt sé hægt, ha! og létu hana svo skepnuna hamast á dollun-
um. Og hvað haldiði — frægt peintverk í Frans!
Belja? Belja!
Ojá, það var ekki annað.
Jæja drengir, sagði Jón með þúnga, þaS er ekki öll vitleysan eins, og
þegar þeir höfðu hlegiS eins og þeim var mál, sagði hann,
ÞaS væri nú ráð að snúa sér að þessu, er það ekki? Jú, sögðu hinir.
Jón tók allt alvarlega sem vinna bar í nefndinni. Þótt hann þyrfti ekki bein-
línis, eins og hann sagði konu sinni, að leggja þetta starf á sig (umfram
það að gegna forstjórastöðu í Lakkrís- og sælgætisverksmiðjunni Hjarta-
gosanum; og raunar var hann þegar orðinn þreyttur maður og útkeyrður
af harkinu við að komast á þíng þegar hann tók að sér forstjórastöðuna),
gerði hann það vegna þess a) að það var honum nautn, eins og það var
138