Tímarit Máls og menningar


Tímarit Máls og menningar - 01.07.1964, Blaðsíða 79

Tímarit Máls og menningar - 01.07.1964, Blaðsíða 79
þeirra hlutkenndari: Fjarlœgð þín sefur í faðmi mínum. Andstæðurnar eru tengdar með stuðlum. Sá er líka munur á þessum kvæð- um, að önnur persónan er smám saman orðin gerandi. í 5 var hún að- eins nefnd, í 10 virtist hún sofa. Hér fellir hún tár yfir trega hans. í 10 var talað um hamingju hennar. Nú eru þau sameinuð í trega. Þetta er síðasta kvæðið undir 32. Tíminn og vatnið er sett saman af þessum 32 kvæðum annarsvegar og atómkvæðum hinsvegar. 1, 3, 5,7,10 og 12 hafa yfir sér rólegan, þung- lyndislegan blæ, hin kvæðin hafa hrjúft yfirbragð og búa sum yfir nið- urbældum ákafa. Þannig skiptast á kyrrð og óró, Ijóðræn fegurð og ný- tízkulegur dissonans. Þessi hæga hrynjandi skapar spennu og fjöl- breytni og kemur manni sífellt á ó- vart. 13 Rennandi vatn Risblár dagur Raddlaus nótt Ég hef búið mér hvílu I hálfluktu auga Eilífðarinnar Eins og furðuleg blóm Vaxa fjarlægar veraldir Ut úr langsvæfum Líkama mínum Ég finn myrkrið hverfast Eins og málmkynjað hjól Um möndul ljóssins ,Tíminn og vatnið' í nýju Ijósi Ég finn mótspyrnu tímans Falla máttvana Gegnum mýkt vatnsins Meðan eilífðin horfir Mínum óræða draumi Ur auga sínu í lokakvæðinu er rifjað upp það helzta sem hefur borið á góma í þess- um bálki og jafnframt sokkið dýpra í óminnisdjúpin. Athyglisvert er, að hvergi er kvenveran nefnd. 12 hefur lokið þeim þætti svo ekki verður het- ur gert. Fyrsta erindi nefnir vatnið og tím- ann, dag og nótt. Annað erindi undirstrikar draums- ástandið í þessum kvæðum og minnir ennfremur á dauðann. Eilífðin er tví- ræð,einsog í 11. Hún minnir á dauða skáldsins, en líka á þann ódauðleika sem er hlutur góðra kvæða. Skáldið hefur búið kyrfilega um sig í eilífð- inni með kveðskap sínum. Það sem bjargar þessu frá því að vera of blátt áfrarn er / hálfluktu auga. Þetta auga horfir kankvíslega, eða syfjað, á gerðir tímans. Það minnir líka á hið vökula auga í 11, auga fljótsins, og tengir tímann og vatnið einu sinni enn. Þriðja erindi heldur áfram í sama dúr. Það lýsir kvæðunum sem furðu- legum blómum, fjarlægum veröldum, draumum er vaxi upp úr svefninum. Fjórða erindi tekur upp þráðinn úr 9, þar sem myrkur og ljós stigu dans, og hér vantar ekki heldur málm- 189
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108

x

Tímarit Máls og menningar

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tímarit Máls og menningar
https://timarit.is/publication/1109

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.